காலுக்கு கிடைத்த கல்லை
உதைக்கும் உத்வேகம்
விளையாட்டாய் பிறந்த
வினையாய் காதல்
உயர உயரப் பறந்த
உணர்வுகளுக்குத் தெரியாது
தவறி விழுந்தால்
அடி பலமென்று
திகட்ட திகட்ட
திகழ்ந்த இனிப்புத்தான்
பகுத்தறிவு மட்டும்
பல்லிளித்த காலம்
எனக்கு நீ
உனக்கு நான்
அந்தம் கண்டோம்
ஆதியே அறியாமல்
உன் குற்றமா
என் குற்றமா
நதி மூலமா
ரிஷிமூலமா
என் வீட்டு ரோஜா
மணத்தாய் நீ
மல்லிகையாய்
மாற்றான் தோட்டத்தில்
கிட்டாத மாத்திரத்தில்
வெட்டென மறக்காமல்
மௌன அழுகையின் நீட்சியாய்
கேவும் மனம்
Friday, October 15, 2004
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment