தமிழ்நாட்டில் நிலநடுக்கம் சுட்டி

முதல் சுட்டி : thatstamil.com

உயிர் மற்றும் பொருட்சேதமில்லை என்று வலைத்தளம் கூறுகின்றது.

தமிழ்நாட்டில் நிலநடுக்கம்???

இப்போதுதான் கேள்விப்பட்டேன். இன்று (சற்று முன்னர்) சென்னை, கடலூர் மற்றும் காரைக்காலில் நிலநடுக்கம் ஏற்பட்டதென்று. இங்கு எனக்கு தமிழ் சேனல்கள் பார்க்கும் வாய்ப்பு கிடையாது. திருவல்லிக்கேணியில் கடல் நீர் புகுந்து விட்டதாக கவலையுடன் உறவினர் கூறினர். மெரினாவில் காலை நடைக்கு சென்றவர் காணாமல் போனதாகவும் சொல்கின்றனர். இணையத்தில் செய்தி எதுவும் இல்லை. விபரம் அறிந்தோர் செய்தி பரிமாறிக் கொள்வீர்களா?

கவலையாக இருக்கின்றது.

சபாஷ் ஞாநி

திரு. ஞாநி அவர்களின் கட்டுரையைப் படித்தேன். அவரும், சின்னக்குத்தூசியும் இணைந்து சங்கராச்சாரியாரை முன்னர் எடுத்த பேட்டியில் இருக்கும் 'சரக்கு', இக்கட்டுரையில் சுத்தமாக இல்லையென்கின்ற ஆதங்கம் பிடுங்கித் தின்கின்றது. வலைபூக்களில் இக்கட்டுரையை விமர்சனம் செய்த சிலர் 'தட்டையாக இருக்கின்றது' என்றார்கள். உண்மைதான். ஞாநியின் எழுத்து வன்மையைப் பற்றி அறிந்த பலருக்கும் இந்த வாசிப்பு ஏமாற்றமாக இருந்திருக்கும் என்பது என் தாழ்மையான கருத்து.

அனைத்து ஊடகங்களிலும் வரும் மறுப்பை (Disclaimer) நானும் முன்னரே சொல்லி விடுகின்றேன்(!!). தீபாவளி கொண்டாடாத குடும்பத்தில் உதித்தவன் நான். முத்திரை குத்த விரும்புவோரின் விருப்பத்திற்காக இதை முன்னரே சொல்லியாக வேண்டும். இக்கட்டுரை பச்சையாகவோ, மஞ்சளாகவோ, காவியாகவோ, கறுப்பாகவோ பார்வையில் பட்டால், அது உங்கள் கண்களின் குற்றமே தவிர எனது நிறமதுவல்ல.

ஞாநியின் கட்டுரை ஆரம்பமே வித்தியாசமாக இருக்கின்றது. "கிரிமினல் சங்கராச்சாரி. நாம் சொல்லவில்லை! அரசே சொல்லுகிறது!" அப்படியென்றால் இதுவரை அரசு சொன்னதை எல்லாம் வேத வாக்காக ஞாநி எடுத்துக் கொண்டார் போலிருக்கின்றது. ஆமாம்...ஒரு கிரிமினலை அரசு இயந்திரம் எவ்வாறு கையாளவேண்டும்? கைது செய்யப்போன அதிகாரிகள் காலணிகளை கழட்டிவிட்டு, மிகவும் பவ்யமாக கைகட்டி 'கைது' செய்து சொகுசாக அழைத்து வந்திருக்கின்றார்கள். மேலும் சிறையில் காவியுடுத்தி, பூஜை புனஸ்காரத்திற்கு ஏற்பாடு செய்து, தண்டத்தோடு உலவ வகை செய்து, பிராமண அதிகாரியை மேற்பார்வை பார்க்கச் செய்து, பிராமண கைதியை விட்டு சமைக்கச் செய்து என்று ஏகத்திற்கும் சலுகைப் பட்டியல் நீளுகின்றது. ஒரு கொலைக் குற்றத்தில் முதல் குற்றவாளியாக சேர்க்கப்பட்டிருக்கும் ஒரு 'கிரிமினலை' அரசு நடத்தும் விதம் 'பாராட்டுதற்குரியதுதான்'. இல்லையா ஞாநி அவர்களே? இக்குற்றத்தையே நீங்களோ அல்லது நானோ செய்திருந்தால் என்ன ஆகியிருக்கும்? கணித்துறையில் திட்ட மேலாளராக இருக்கும் எனக்கு மடிக்கணி (laptop) கொடுத்து, இணைய இணைப்புத் தந்து சிறைச்சாலையில் உலவ விடுமா இந்த அரசு? ஜெயலலிதா அரசின் இந்த இரட்டை வேடத்தைப் பற்றி ஞாநி ஏன் வெளிப்படையாகச் சாடாது பூடகமாய் மௌனம் காக்க வேண்டும்?

அதே சமயம் தனது கேள்வி-பதில் பகுதியில், 'சங்கர மடம் காப்பாற்றப் படவேண்டும்', 'சங்கர மடத்தில் வருமான வரித்துறை சோதனையிட வேண்டி தனது அமைச்சரை கருணாநிதி பணிக்கவில்லை', 'அப்பு முன்னாள் திமுக அமைச்சர் ஆற்காடு வீராசாமியின் ஆள்; அதனால் கருணாநிதிக்கும் இவ்வழக்கில் உள்நோக்கம் இருக்கலாம்' என்று கருணாநிதியின் இரட்டை வேடத்தைக் கவனமாகக் கலைக்கின்றார் ஞாநி. அவை யாவுமே கருணாநிதியைப் பற்றி மிகச் சரியான கருத்துகள்தாம். ஆனால் சங்கராச்சாரிக்காக சனிக்கிழமை நீதிமன்றம் கூடியதிலிருந்து, தனிப்பட்ட செஸ்னா விமானம், டயோட்டா குவாலிஸில் பயணம், போலீஸ் அவர் மீது சுட்டுவிரல் கூடப் படாமல் நடத்தும் விதம், தனது அரசியல் வாழ்விலேயே எடுத்த வேதனையான முடிவு என்று ஜெயலலிதா டில்லியில் கொடுத்த அறிக்கை என்று அரசின் இரட்டை நிலைப்பாட்டினை ஞாநி ஏற்றுக் கொள்கிறாரா? அரசாங்கத்திற்கு தெரியாமல் இத்தகைய சலுகைகள் 'கிரிமினல்' சங்கராச்சாரிக்கு கிட்டியிருக்குமா?

கோவை குண்டு வெடிப்பு வழக்கில் சிக்கிய அப்துல் நாசர் மஹ்தனிக்கு கால் வலியென்று கேரள மருத்துவமனையில் சிகிச்சை கேட்டு உயர்நீதி மன்றத்தில் மனு தாக்கல் செய்தார். தமிழக அரசு செய்த பதில் மனுவில் சென்னை மருத்துவமனையில் சிகிச்சை பெற்றுக் கொள்ள அனுமதியும் தரப்பட்டது. அம்மனுவை தாக்கல் செய்த தமிழ்நாட்டின் உள்துறை செயலாளராயிருந்த முனீர் ஹோதா சஸ்பெண்ட் செய்யப்பட்டார். காரணமென்ன? தமிழக முதல்வருக்கே இத்தகவல் தெரியாததுதானாம். முனீர் ஹோதா ஆகஸ்ட் மாத இறுதியில் சஸ்பெண்ட் ஆனார். ஆனால் அவர் அரசின் சார்பில் பதில் மனு பிப்ரவரி மாதத்திலேயே தாக்கல் செய்து விட்டார். ஐந்து மாதங்களாக முதல்வர் என்ன செய்தார்? 'தீவிரவாதி' மஹ்தனிக்கு ஒரு நியாயம். 'கிரிமினல்' சங்கராச்சாரிக்கு அதே அரசாங்கம் வேறு 'நியாயம்' படிக்கின்றது. இது ஜெயலலிதா அரசாங்கத்தின் இரட்டை வேடமில்லையா?

இக்கைது வரலாற்றில் இடம் பெறத்தக்க நிகழ்வு என்று ஞானி சொல்வதை ஏற்றுக் கொள்ளத்தான் வேண்டும். ஆஹா எத்தகைய அபார கண்டுபிடிப்பு? இதை ஞாநி சொல்லித்தான் ஞாலம் அறிய வேண்டுமா? கருணாநிதி முதலமைச்சராய் இருந்தால் இக்கைதை நிறைவேற்றியிருப்பாரா என்று விஷமத்தனமான கேள்வி வேறு. அவரும் சராசரி அரசியல்வாதிதான். தனக்குச் சாதகமென்றால் கண்டிப்பாய் செய்திருப்பார். ஆட்சிக்கலைப்பு என்ற பதம் கருணாநிதிக்குப் புதிதில்லை. மேலும் சங்கராச்சாரிக்கு ஓட்டு வங்கியில்லையென்பதையும் தாங்கள் அறிவீர்கள். திமுக ஒரு பிராந்தியக்கட்சி தான். தேசீயக்கட்சியா என்ன மற்ற மாநிலங்கள் பற்றி கருணாநிதி கவலைப்பட? ஏன் ஜெயலலிதாவே பிஜேபி ஆட்சி மத்தியில் இருந்தால் சங்கராச்சாரி மீது கை வைத்திருப்பாரா என்பதும் யோசிக்க வேண்டிய விஷயம்தானே?

ஜெயேந்திரர் கைது பற்றி ஜெயலலிதாவை புகழ்ந்து எழுதிய ஞாநியின் கரம், நீதிபதியிலிருந்து, ஜனாதிபதி வரை காஞ்சியில் நமஸ்கரித்த சம்பவங்கள் கூறி வழக்கின் எதிர்காலப் போக்கு பற்றி சந்தேகங்கள் கிளறுகின்றது. ஜெயலலிதா திருந்தியது (?) போல் ஏன் நீதிபதிகளும், குடியசுத் தலைவரும் திருந்தக் கூடாது? திருந்த வாய்ப்புத்தான் கொடுத்துப் பார்ப்போமே! நீதி தனது வழியில் பயணித்து உண்மையை நிலை நாட்டட்டும். இதற்கு ஐ.நா.வின் உலக நீதிமன்றம் அவசியமில்லை.

ஜெ துதி பாட முடிவு செய்த பின்னர் அதை கருத்தில் வடிக்க ஞாநி அதிகம் சிரமப்பட வேண்டியதில்லை. கருணாநிதி பேசுவது போலி பகுத்தறிவு, வீராணம் தண்ணீர், வீரப்ப சம்ஹாரம் என்று 'கடவுள் பக்தை'யின் சாதனைகளை பட்டியலிட 'பகுத்தறிவு பகலவன்' ஞாநி தேவையில்லை. அமைச்சர் 'ஓ' பன்னீர் செல்வமே பொதும். வீராணம் திட்டம் கிடப்பில் போடப்பட வேண்டியது, அதில் ஊழல் செய்து தமிழகத்தில் லஞ்ச லாவண்யத்தே அறிமுகப்படுத்தியவர் கருணாநிதியென்று காலம் காலமாய் எம்ஜியாரும், ஜெயலலிதாவும் அரசியல் பேசியதை ஞாநி சுலபமாக மறந்து விட்டாரா? இன்று அதே வீராணத்தில் இருந்து (சிறிய) குழாய் போட்டு சென்னைக்குத் தண்ணீர் கொண்டு வந்த போது இத்திட்டத்திற்கு முன்னோடியான கருணாநிதி (ஊழல் புரிந்திருப்பினும்) ம(றை)றக்கப்படுகின்றார்.

உயிரோடு பிடித்து, பல அரசியல்வாதிகளின் முகத்திரையை கிழிப்பதை விட்டு விட்டு, பொறியில் சிக்கிய எலியான வீரப்பனை 'என்கௌண்டர்' வதம் கண்டு பலருக்கும் புனர்வாழ்வளித்த ஜெ சரணம் பாடுங்கள் ஞாநி! ஆமாம் ஜெவின் முரட்டுப் பிடிவாதம் எல்லா பகுத்தறிவாளர்களாலும் (குறிப்பாக பெரியார் திராவிட கழக அன்பர்கள்), எல்லா அசல் பக்தர்களாலும் பாராட்டப்பட வேண்டியதே! வர வர இடதுசாரிகள் மற்றும் பகுத்தறிவாதிகளின் நிலைப்பாடும், திராவிடத் திராபைகள் போலவே திரிந்து போய், என் சிற்றறிவிற்கு எட்டமாட்டேன் என்கின்றது.

பாவம்...கருணாநிதி மதித்ததால் 'மகாப் பெரியவா'ளையும் ஞாநி விட்டு வைக்கவில்லை. பகுத்தறிவை முன்னிறுத்தி மகாப்பெரியவாளின் தீண்டாமை மற்றும் வருணாசிரமத்தை கண்டிக்க வேண்டிய ஞாநி, கருணாநிதியை நிந்தித்து, ஜெ துதி பாடுவது சகிக்கவில்லை. (தனது கேள்வி-பதில் பகுதியில் பெரியவாளை தனது பாணியில் சாடியிருக்கின்றார். சபாஷ்!)

சட்டத்திற்கு முன்னர் யாரும் 'பெரியவா/சின்னவா' இல்லை. தவறு செய்தவர்கள் யாராக இருப்பினும் தண்டனை அடைந்தே தீர வேண்டுமென்று முழங்கவேண்டிய ஞாநி, தனது கட்டுரையில் கருணாநிதியை சாடுவதில்தான் அதீத சிரத்தை காட்டியிருக்கின்றார்.

சங்கரராமன் பற்றி ஊடகங்களின் வழியே தான் அறிந்தவற்றை அழகாக தொகுத்திருக்கின்றார் ஞாநி. பிறகு நாம் அறியாத ஒரு அரிய உண்மையையும் அகழ்வாராய்ந்து சொல்கின்றார். "ஓட்டையும், பணத்தையும் தவிர எந்த லௌகீக சக்தியும் நம்முடைய அரசியல்வாதிகளை கலைஞர் கருணாநிதி, ஜெயலலிதா, ராமதாஸ் வகையறாக்களை இயக்குவதாக நான் கருதவில்லை." சபாஷ்! ஞாநி சரியான கண்டுபிடிப்பு! நோபல் பரிசுக்கு சிபாரிசு செய்யப்பட வேண்டியது. உங்களது புதிய 'நடுநிலைமை சங்கடம்' புரிகின்றது.
ஜெயலலிதாவை சாடும் சாக்கில் கொஞ்சம் அள்ளிப் போடவும் ஞாநி தயங்கவில்லை. "தன்னை விட உயர்ந்தவர் என்று ஜெயலலிதா அவர் நம்புகின்ற கடவுளைத் தவிர வேறு எவரையும் கருதுவதாக எனக்குத் தெரியவில்லை", என்று பிரஸ்தாபம் செய்கின்றார். கோவில் கோவிலாக சுற்றி, புலிப் பலி கொடுத்து, யானைத் தானம் கொடுத்து மறுபடி சென்ற தேர்தலில் சட்டசபையை வளைக்காவிடில், கடவுளரும் ஜெ பிடியிலிருந்து தப்பித்திருக்க முடியாதென்பது நிதர்சனம். பணிக்கரின் கணக்குப்படி ஜெ சென்றது பலருக்கும் தெரிந்த சிதம்பர ரகசியம். பாவம் நீதி கேட்கும் கண்ணகி சிலை கூடத் தப்பவில்லை.

கருணாநிதியியாகட்டும், ஏனைய அரசியல்வாதிகளாகட்டும், அவர்களது குறி மக்களின் ஓட்டு மட்டும்தான்; வேறில்லை. இதைச் சொல்ல ஒரு மூடன் போதும். ஞாநி போல் ஒருமூத்த பத்திரிக்கையாளர் தேவையில்லை. அதே போல் பத்திரிக்கைக்கு வாசகர்கள் தேவை. தொலைக்காட்சிக்கு பார்வையாளர்கள் தேவை. கருணாநிதி மற்றும் அவரது குடும்பத்தினராகட்டும், ஏனைய அரசியல்வாதிகளாகட்டும் அனைவருமே சந்தர்ப்பவாதிகள்தாம். திராவிடக் கட்சியின் தலைமைப் பொறுப்பு ஜெயலலிதாவுக்கு சென்றதும், அவரது மந்திரிகள் அலகு குத்தி தேர் இழுத்தனர். ஜெ'க்கு பச்சை என்றால் கருணாநிதிக்கு மஞ்சள் நிறத்தின் மீது (மூட)நம்பிக்கை. எல்லாம் காலத்தின் கோலம். இந்தி எதிர்ப்பு, பகுத்தறிவு, தனித் தமிழ்நாடு போன்ற வீர தீரக் குறிக்கோள்களை திராவிடக் கட்சிகள் தொலைத்து வெகு காலமாகி விட்டன. தேவைப்படும்போது தொட்டுக்கொள்ள ஊறுகாய் மாதிரி இக்கொள்கைகளை திராவிடக் கட்சிகள் பயன்படுத்துவது அனைவரும் அறிந்ததுதான். அதனால் கருணாநிதி சன் டிவியில் தீபாவளி கொண்டாடச் சொல்கிறாரென்று ஞாநி விசனப்பட வேண்டாம்.
ஜெயேந்திரர் கொலைக் குற்றம் புரிந்தாரா? அனுராதா ரமணிடம் முறைகேடாக நடந்து கொண்டாரா? ராதா கிருஷ்ணனை கொல்ல கூலிப்படை ஏவினாரா? ஸ்ரீரங்கம் உஷாவுடன் அவருக்கிருந்த தொடர்பென்ன? மடத்தின் நிதி நிர்வாகத்தில் மோசடி நடந்ததா? இது போன்ற பல கேள்விகட்கு நீதிமன்றம் முறைப்படி பதில் காணட்டும். சாமியாரைக் கைது செய்ததால் ஏதோ ஜெயலலலிதா 'நல்ல அரசியல்வாதி'யாகவும் (தைரியலட்சுமி?), கலைஞர் முதல்வராக இருந்திருந்தால் தைரியமாக இதைச் செய்திருக்க முடியாதென்று முடிவு கட்டி அவரை 'கோழை அரசியல்வாதி' என்று ஞாநி வருணிக்க விழைவதுதான் காலத்தின் கட்டாயமோ?

போகிற போக்கில் RSS'யையும் விட்டு வைக்கவில்லை ஞாநி. அதிகாரம் கிட்டுமானால் பைபிள், குரானையும் பற்றி கூட அவர்கள் பேச ஆரம்பித்து விடுவார்களாம். அவ்வாறே நடக்கட்டும். பெரியார் திராவிடக் கழக அன்பர்களும் பைபிள், குரானையும் பற்றி பேசட்டும். எவ்வளவு நாட்கள்தான் (சோதா) இந்து மதத்தையே கிண்டலடித்து பகுத்தறிவு வளர்ப்பது? மேற்கூறியது நடந்தால் ஞாநிய்¢ன் வாயில் சர்க்கரை போடுவோம்.
'பொது வாழ்க்கையில் உள்ள எந்தப் பிரமுகரும் இனி எந்த மதத்தின் நடவடிக்கைகளுடன் பங்கேற்பதை நிறுத்திக் கொள்வோம் என்று அறிவிக்க வேண்டும்' என்ற ஞாநியின் கருத்து கட்டாயம் நடைமுறைப் படுத்த வேண்டியது. சங்கரமட சரணாகதியாகட்டும், நோன்புக் கஞ்சியாகட்டும், பிள்ளையார் சதுர்த்தி கொழுக்கட்டையாகட்டும் மதத்தை நினைவுபடுத்தும் எத்தகைய நிகழ்வுகளிலும் பொது வாழ்வில் ஈடுபட்டவர்கள் பங்கேற்கக் கூடாதென்று 'சத்தியப் பிரமாணம்' வாயிலாக உறுதிமொழி எடுக்க வேண்டும். கட்டுரையின் இறுதியில் முக்கியமான விஷயத்திற்கு வருகின்றார் ஞாநி. ஞாநி+சின்னக்குத்தூசியின் செவ்விக்கு தவறான உள்நோக்கு காட்டியமைக்காக சோ மன்னிப்பு கேட்க வேண்டுமென்று வலியுறுத்துகின்றார். இந்த விவரத்தை கட்டு-உரையின் முகப்பிலேயே கூறியிருந்தால், படிக்க நினைத்து நேர விரயம் செய்யாமல் பல வாசகர்கள் தப்பித்திருக்கலாம்.

தனிமனித தோப்புகளும், மற(ர)த்தமிழர்களும்

திரு சுப. வீர பாண்டியன் அவர்களின் பாஞ்சாலத்திற்கு ஒரு நீதி, பைந்தமிழ் நாட்டிற்கொரு நீதியா என்ற கட்டுரை படித்தேன். அவரது குமுறல் மிகவும் நியாமானதொன்று.

பஞ்சாபியர், கன்னடர், மராத்தியர் மற்றும் தெலுங்கர் நடத்திய மாநாடுகளையும், அதற்கு மைய அரசு செய்த உதவிகளையும் தெளிவாகக் குறிப்பிட்டு தமிழென்றால் அதே அரசின் மாற்றாந்தாய் மனப்பாங்கினையும் வெளிச்சம் போட்டுக் காண்பிக்கின்றார். தமிழ் விழாக்களென்றால் பாரபட்சமாய் நடவடிக்கைகளை எடுத்து வரும் மைய அரசினை கண்டிக்க அந்நாளைய மாநில அரசுகள் முன் வராத கயமைத்தன்மையையும் அவர் சாடத் தவறவில்லை. இருப்பினும் முத்தாய்ப்பாய் அவர் கூறியது சிறிதே ஆச்சர்யம் தருகின்றது. "இந்திய அரசு தமிழர்களை அந்நியமாகவே பார்க்குமானால், தமிழர்களும் இந்திய அரசை அந்நியமாகத்தானே பார்க்க முடியும்?" இதுதான் சுப.வீ. கட்டுரையின் சாரம்சமா? இந்திய அரசு தமிழர்களை அந்நியமாகப் பார்க்க காரணமென்ன? 'வடக்கு வாழ்கின்றது, தெற்கு தேய்கின்றதென்ற' வாதத்திற்கு இன்றும் வலுவுண்டா?

தனிக்கட்சி ஆட்சியென்று இல்லாமல் மத்தியிலே கூட்டாட்சி என்பதே இன்றைய நிதர்சனமாகிப் போனது. பிராந்தியக் கட்சிகளின் பேச்சு மத்தியில் எடுபடும் காலத்தில் பிரிவினையால் விளையும் பயன்தான் என்ன? தமிழை 'செம்மொழி'யாக்கி 'வரலாற்று சாதனை' படைத்த கால கட்டத்தில் பேசும் பேச்சா இது? சுதந்திரம் பெற்று ஐம்பதாண்டுகளுக்கும் மேலாக எந்த மைய அரசும் செய்ய விரும்பாத அல்லது செய்ய மறுத்த 'செயற்கரிய செயல்' அல்லவா இச்சாதனை? இன்று பிரதமர் மன்மோகன் சிங் அவர்கள் இலங்கைக்கு படை அனுப்ப மாட்டோம் மென்று 'சுயம்பு வெளியுறவுத்துறை அமைச்சரான' திரு வைகோ மூலம் கருத்து தெரிவித்ததாய் ஊடகங்கள் வாயிலாக அறிய நேர்ந்தேன். ஆஹா...இன்று தமிழனின் 'பவர்' மையத்தில் எப்படிப்பட்டதென்று கண்டிப்பாய் சுப.வீ அறிந்திருப்பார். இன்று மட்டும் உலகத்தமிழ் மாநாடோ, சைவ விழாவோ, முருகன் விழாவோ நடத்துவதாய் இப்போதைய தமிழகத் தலைவர் யாராவது அறிவிக்கட்டும். பின்னர் பாருங்கள் சுப.வீ... பகை நாடென்ன, நம்மைக் கண்டு சிரிப்பாய் சிரிக்கும் நகை நாடுகளிலிருந்து கூட 'தமிழர்கள்' கலந்து கொள்ள மத்திய அரசு ஆவன செய்யும். தன் கையால் குத்து விளக்கேற்றி பிரதம மந்திரி அவர்கள் ஓரிரு வார்த்தைகள் உடைந்த தமிழும் பேசுவார். அப்புறம் தமிழுணர்வு தானாக வளரலாம். பிறகெதற்கு பிரிவினை எச்சரிக்கை?

எட்டு கோடி தமிழர்களின் எடுப்பாய் செயல்பட வேண்டிய ஆளும் மாநில கட்சிகளின் நிலைப்பாடே இவ்வளவு குளறுபடிகளுக்கும் காரணம். சுப.வீ அவர்களின் கட்டுரைப்படி தமிழுக்கு நிகழ்ந்த கொடுமைக்காலத்தில் கழகங்களே மாறி மாறி ஆட்சி செய்தன. எதற்கெல்லாமோ 'அடைப்பு' நடத்தி தினவாழக்கையை பாழடித்த கழகங்கள் தமிழுக்கு நிகழ்ந்த கொடுமைகளைக் கண்டும் காந்தாரியாய் கண்கள் கட்டி இருந்த ரகசியமென்ன? இன்று திடீரென்று தமிழ்ப்பற்றுடன் உலவும் மருத்துவர் ராமதாஸ் அவர்கள் அப்போது என்ன செய்து கொண்டிருந்தார்கள்? அவரது முன்னாள் உடன் பிறவா சகோதரி ஜெயலலிதா அவர்கள் தமிழ் கொடுமைக்கெதிராக என்ன செய்தார்கள்? அவரது தற்போதைய உடன் பிறவா சகோதரர் திரு. தொல்மா என்ன செய்தார்? கள்ளத்தோணி ஏறிச் சென்று தனது 'நாட்டுப் பற்றை' பறைசாற்றிய திரு. வைகோ'வாவது பரவாயில்லை. தமிழுக்கு மற்றும் தமிழருக்கு நிகழும் கொடுமைகளை எதிர்த்து அவ்வப்போது குரல் கொடுத்தார். அவரது பேச்சும் தமிழ்நாட்டின் பிரிவினையை ஒட்டி அமைந்ததில் வியப்பில்லை. 'போடா' சட்டத்திற்கு அரசாங்கமே 'போடா' சொன்ன பின்னர் இப்போது பல அரசியல்வாதிகளும் தைரியமாக தமிழுக்கு நிகழ்ந்த கொடுமைகளை உணர்ச்சிப் பூர்வமாக பேச முன் வருவார்கள். சுப. வீ நினைப்பது போல் அப்போது தமிழுக்கு நேர்ந்த இழுக்குகள் துடைக்கப் படலாம். கனவு காண்பதென்பது தமிழனின் பிறப்புரிமை. வாருங்கள் கண்களை அகல விரித்து கனவு காண்போம்.

நமது தமிழனின் இன்னொரு தனிச்சிறப்பு 'தனிமனித தோப்புகளாக' வாழ்வதுதான். இவர்கள் ஏதாவது ஒரு விஷயத்தில் இணைந்தால் வேறொரு தமிழனைக் கவிழ்ப்பதற்காகவென்று அவதானித்துக் கொள்ளலாம். பிரதமராக திரு. மூப்பனார் அவர்களுக்கு வாய்ப்புக் கிட்டியபோது நமது தமிழ்த் தலைவர்கள் வெளிப்படுத்திய ஒற்றுமை நமக்குத் தெரிந்த விஷயம்தானே? மலிவான அரசியல் காரணங்கள், சுயலாபங்கள், தனிமனித துதிகள் போன்றவையே தமிழ்த் தலைவர்களின் ஆக்கங்கள் என்றாகிவிட்டது. காவிரி நீர்ப்பிரச்சினையில் நமது மாண்புமிகு MP'க்கள் மற்றும் MLA'க்களின் செயல்பாடுகள் நாடறிந்ததுதானே? இன்று தமிழக மத்திய மந்திரிகளின் துறைகள் எவ்வாறு பெறப்பட்டன? எதிர்காலத்தில் 'மாநிலத்தை' ஆள வேண்டிப் போடப்பட்ட அச்சாரம்தானே இப்போதைய மாநில கூட்டணிகள்? இவர்கள்தான் தமிழுக்கு நிகழ்ந்த கொடுமையைப் பற்றி கவலைப்பட போகின்றார்கள்?

மத்திய அரசாங்கத்தில் முன்னெப்போதுமின்றி அதிகபட்சமாக தமிழக அமைச்சர்கள் இப்போது இருக்கின்றார்கள். இருப்பினும் தமிழ்க்கொடுமைகளை நினைத்து தனித் தமிழ்நாடு அடைந்தோமென்றே வைத்துக் கொள்வோம். இதே கழகத் தலைவர்கள் தனித்தமிழ்நாட்டை ஆண்டால் நாமிழந்த தமிழ் உணர்வுகள் தழைத்து விடுமா? மாறாக தமிழ்நாட்டினையே அவர்களுக்கு தாரை வார்த்து கொடுத்து விட்டது போலாகாதா? இந்தி தெரிந்தால் மத்திய மந்திரி வாய்ப்புக் கிட்டுமென்பது கலைஞர் குடும்பத்தில் தான் நடக்கும். அதற்காக தமிழ் தெரிந்தவர்கள் விசனப்பட தேவையில்லை. கழகங்களுக்கு மாற்று கூட்டணி ஏட்டுச் சுரைக்காயாகவே இருக்கின்றது. மாற்றான் தோளிலேயே சவாரி செய்து பழக்கப்பட்ட காங்கிரஸோ சொந்தக் கால்களையே மறந்து விட்டது. உதிரிக் கட்சிகளோ 'கழகங்களின் சத்துணவில்' காலமோட்டுகின்றது. எனவே இந்திய அரசு தமிழர்களை அந்நியப்படுத்துகின்றது என்று கூறுவதைவிட நமது தமிழ் அரசியல் தலைவர்களே நம்மை அந்நியப்படுத்திவிட்டார்கள் என்பதே சரி. இந்தியாவுடன் கூடியிருக்கும் போதே கொண்டாட்டம் போடும் இந்தக் கழைக்கூத்தாடிகளிடம் பிரிந்த தமிழ்நாட்டினைக் வேறு கொடுக்க வேண்டுமா?

இப்போதைய உடனடித் தேவை தமிழுக்கென்று ஒரு மாநாடல்ல. 'தமிழனென்று சொல்லடா...தலை நிமிர்ந்து நில்லடா' என்ற ஏட்டளவுப் பெருமைமையை நடைமுறைப் படுத்த அனைத்து தமிழரும் முயலவேண்டும். இதற்காக தண்டவாளத்தில் தலை வைத்துப் படுத்து ஆரவாரம் செய்ய வேண்டாம். கூட்டம் கூட்டி பிரிவினைக் கோஷமும் போடவேண்டாம். அரசியல் பேதமின்றி அனைத்து தமிழறிஞர்களும், எழுத்தாளர்களும் ஒன்று கூடி நம்மிடையே தமிழுணர்வு வளர்க்க நடைமுறைப் படுத்தக் கூடிய 'செயல்முறைத் திட்டம்' ஒன்றினை வரையலாம். இன்றைய தொழில் சார்ந்த நவீன கல்வி முறையில் கண்டு கொள்ளாமல் விடப்பட்ட தமிழ் ஆசான்களின் பங்களிப்பு இம்முயற்சிக்கு பெரிதும் உதவும். எவ்வித எதிர்பார்ப்பும் இன்றி, தனிப்பாட வருமானமுமின்றி, கூலிக்கு மாரடிக்காமல் உண்மையாய் தமிழ் புகட்டும் ஆசான்கள் இன்னும் பள்ளிகளிலும், கல்லூரிகளிலும் இருக்கின்றார்கள். அவர்களைக் கொண்டு மாணவ சமுதாயத்திடையே மீண்டும் தமிழுணர்வு புகட்டப்பட வேண்டும். அதை விடுத்து மூலையில் உட்கார்ந்து 'மெல்லத் தமிழினிச் சாகும்' என்று முகாரி பாடுவதால் பயன் ஒன்றும் விளையப் போவதில்லை.

இன்று கணித்துறை வளர்ந்து விருட்சமாய் நிற்கின்றது. இத்துறையால் நன்மைகள் மற்றும் தீமைகள் கலந்தே உள்ளன. இணையத்திலும், வலைப்பூக்களிலும் சத்தமின்றி ஒரு 'தமிழ்ப் புரட்சி' நடந்து வருகின்றது. வருமானமோ, லாபமோ பாராமல் சிலநேரங்களில் தங்கள் கைக்காசைப் போட்டு பலர் இணைய தமிழின் வளர்ச்சிக்கு தேவையான எழுத்துருக்கள், செயலிகள், நிரலிகள் என்று உருவாக்கிப் பாடுபடுகின்றார்கள். அச்சு ஊடகங்களில் இல்லாத இந்த இணைய கருத்துச் சுதந்திரம் கண்டிப்பாக எதிர்கால தமிழ் மற்றும் தமிழுணர்வு வளர கண்டிப்பாக உதவும்.

அதன் தீமையாக தமிழறிவு சோறு போடுமா என்று கூசாமல் பேசும் 'வல்லுநர்களை'யும் இந்நாளில் காணலாம். ஆனால் ஆங்கிலம் குறைவாகவே அறிந்த சீனாவில், பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் போட்டி போட்டு கிளைகளைத் திறக்கின்றன. கணிபொறி செய்யும் IBM நிறுவனக் கிளையன்றை லெனோவா என்ற சீன நிறுவனம் வாங்கியிருக்கின்றது. இதெல்லாம் தமிழறிவு சோறு போடுமாவென்று குதர்க்கம் பேசும் அந்த 'வல்லுநர்களின்' கண்களுக்கு தெரியாமலில்லை. மெல்ல அவர்களும் திருந்துவார்கள் என்று நம்புவோம்.

நுனி நாக்கு ஆங்கிலம் தெரிந்தால் பன்னாட்டு நிறுவனமொன்றின் 'வாடிக்கையாளர் சேவை மையத்தில்' (Customer Call Center) வயிறு கழுவலாமென்று நினைக்கும் இன்றைய இளைய சமுதாயத்தில் தமிழுணர்வை உடனடியாக ஏற்படுத்துவதில் நடைமுறைச் சிக்கல்கள் உண்டு. ஆனால் மணி கட்ட வேண்டிய தருணமிது. ஆக்கபூர்வமாக சிந்தித்து, செயல்பட ஒட்டு மொத்த தமிழ் சமுதாயமும் முன் வருமா?

Hum Tum (நானும் நீயும்) 05/28/04

மெல்லிய காதல் கதையை ஐரோப்பா மற்றும் அமெரிக்கா கலந்து 'ரிச்சாகக்' கொடுப்பது இந்தித் திரையுலகிற்கு புதிதில்லை. அரைத்த மசாலாவையே மீண்டும் அரைப்பதிற்கு கோலிவுட்டிற்கு சற்றும் சளைத்ததில்லை பாலிவுட். இப்படத்திலும் நாயகர், நாயகி நியூயார்க் பயணிக்கும் போது ஆரம்பத்திலேயே ஏற்படும் அலுப்பைத் தவிர்க்க முடியவில்லை.

அமெரிக்காவிற்கு படிக்கச் செல்லும் கரண் கபூர் (செய்ப் அலி கான்) மற்றும் ரியா (ராணி முகர்ஜி) ஆம்ஸ்டெர்டாமில் ஆறு மணி நேரம் ஒன்றாக செலவிட நேருகின்றது. வாழ்க்கையை பார்ப்பதில் கரணுக்கும், ரியாவுக்கும் ஒற்றுமை என்பது எள்ளளவும் கிடையாது. 'எதிர் துருவங்கள் ஈர்க்கப்படும்' என்ற பழமைத் தத்துவம் உங்களுக்கு இப்பொழுது புரிந்திருக்குமே! இருப்பினும் கதையை சின்ன சின்ன சம்பவங்கள் மூலம் அலுப்புத் தட்டாமல் எடுத்துச் சென்றிருக்கும் பாங்கு அலாதியானது. குணால் கோலியின் இயக்கத்தில் யாஷ் ராஜ் பேனரில் வெளியான மற்றுமொரு வெற்றிச் சித்திரமே ஹம் தும்.

கரணுக்கு நாடுகள், மதங்கள் போன்ற உலகப் பிரிவினைகளைவிட ஆண்-பெண் வேற்றுமையே பெரிதாகப் படுகின்றது. இக்கருத்தையே தனது ஹம் தும் என்ற கேலிச்சித்திரம் மூலம் வெளிப்படுத்துகின்றான். இக்கார்ட்டூன் முன்னணி நாளிதழில் வெளியாகி புகழும் பெறுகின்றது. திரைப்படத்தில் தேவைப்படும்போது கேலிச்சித்திரத்தின் பாத்திரங்களே கதையை நகர்த்துவது வித்தியாச முயற்சி.

ஆர்ம்ஸ்டர்டாமில் விளையாட்டாய் (நட்பாய்?) கரண், ரியாவை முத்தமிடுகின்றான். பிறகென்ன கன்னம் பழுக்கின்றது. அதிலிருந்து இருவரும் எங்கு சந்தித்தாலும் ஏதாவதொரு அசம்பாவிதம் நடக்கின்றது.

பிளாஷ்பேக் பார்த்தே அலுத்துப்போன ரசிகப் பெருமக்களுக்களை கருத்தில் கொண்டு ஆறு மாதங்கள்/ஒரு வருடம்/ பத்து வருடங்கள் கழித்துதென்று படம் எதிர்காலத்திலேயே பயணிக்கின்றது. இக்காலகட்டத்தில் ரியாவின் வாழ்க்கையில் நடக்கும் சம்பவங்கள் சற்றே யூகிக்கும்படியிருந்தாலும் அதிக சினிமாத்தனம் கலக்காமல் இயல்பாய் இருக்கின்றது. முக்கால்வாசிப்படத்தில் வழக்கமான 'சாக்லேட் ஹீரோ' பிம்பத்தை தக்க வைத்து மீதிப் பகுதியில் முதிர்ச்சியான இளைஞனாக கரண் வேடத்தை செய்ப் அருமையாகச் செய்திருக்கின்றார். ராணியும் சளைக்காமல் நடிப்பில் ஈடு கொடுக்கின்றார்.
அவ்வப்போது ஆண்-பெண் உறவுமுறையில் யார் பெரியவர் என்ற கேள்விக்கு கேலிச்சித்திரம் மூலம் விடை கொடுப்பது அசத்தல். உதாரணமாக 'வெற்றி பெற்ற ஒவ்வொரு ஆணுக்குப் பின்னும் ஒரு பெண்ணிருப்பாள் என்பது உண்மைதான். வெற்றி பெறாத ஆணை எந்தப் பெண் விரட்டப் போகின்றாள்?'

சிறப்பு வேடத்தில் செய்ப்பின் அப்பாவாக ரிஷி கபூரும், நட்புக்காக அபிஷேக் பச்சனும் வந்து போகின்றனர்.

ஹாலிவுட் ரசிகர்களுக்கு இப்படம் பில்லி கிரிஸ்டல் மற்றும் மெக் ரையான் நடித்த ‘When Harry Met Sally’ படத்தின் வாடை அடிக்கலாம். ஆனால் பாலிவுட்/கோலிவுட்டில் இதெல்லாம் பழகிப் போன சமாச்சாரமல்லவா? கிளைமாக்ஸை கொஞ்சம் கத்தரித்து இருக்கலாம். கடைசி அரைமணி நேரம் இழுவை தேவையில்லை.

அசம்பாவிதங்கள் தாண்டி கரணும், ரியாவும் இணைகின்றார்களா என்பதை வெள்ளித்திரையில் காணவும். (இப்படித்தான் சினிமா விமர்சனத்தை முடிக்க வேண்டுமென யார் சொன்னதென்று நறநறக்க வேண்டாம்!)

எங்கே செல்லும் இந்த பாதை?

கடன் தராதால்
சிலுப்பிக் கொண்ட
பங்காளிகள்

கடனைத் தராமல்
ஒதுங்கப் பார்க்கும்
கருங்காலிகள்

உயிலில் அடிபட்டு
உறுமுகின்ற
உடன்பிறப்புக்கள்

தொடர்நாடக மோகத்தில்
அந்நியாமாகிப் போன
அக்கம்பக்கத்தோர்

எஞ்சியவை
மதம் மயக்கத்தில்
மிஞ்சியவை
லோகாதாயக் குழிகளில்

அப்பா நாளும் அரற்றுகின்றார்
தூக்குவதற்கு வேண்டுமே
நாலு பேரென்று

பாபாராஜ் கவிதைகள்

கை, கால்களை உதைத்து மகிழும் பிஞ்சிற்கு முதன்முறை 'குப்புறத்' திரும்பும் போது இனம்புரியாத ஒரு மகிழ்வேற்படும். அதே நிலைதான் தவழும் போதும், தடுமாறி நடக்கும் போதும், பின்னர் உலக நிகழ்வுகள் கண்டு ஓடும்போதும். ஒவ்வொரு காலகட்டத்திலும் யாரிடமிருந்தேனும் ஏதேனும் ஒரு வகை உதவி தேவைப்படுகின்றது.

வெகு நாட்களுக்கு முன்னர் கவிஞர் பாபாராஜ் பதில் மடல் அனுப்பியிருந்தார். தக்க சமயத்தில் அது குறித்து எழுத ஆசைப்பட்டதால் சிறிதே தாமதமாகிவிட்டது. தம்பியாய் பாவித்து அவர் எழுதிய மடல் ஓடும் குழந்தைக்கு சிறகு தந்தது போலிருந்தது. காலம் நகர்த்தும் காய்களாக இருந்தாலும், தமிழுணர்வால் என்னை அணைத்துக் கொள்கின்றார். எனது பொழுதுபோக்குத் தமிழிலும் அழகு கண்டு ஊக்கப்படுத்துகின்றார். ஊக்கம் தந்த தைரியத்தில் இன்று வலைப்பூவில் நூறு பதிவுகளைத் தாண்டி விட்டேன். எழுதுவதற்கு இதை விட நல்ல விடயம் கிடைக்காதென்றுதான் இன்றுவரை காத்திருந்தேன்.

அவரது சில கவிதை நல்முத்துக்களை உங்களோடு பகிர்ந்து கொள்கின்றேன். பகைவனையும் நண்பனாக்கும் பக்குவம் எனக்கு இன்னும் வரவில்லை. ஆனால் இவரின் கவிதையைப் படியுங்கள்.

பகைவனையும் நண்பனாக்கு !

பகைவனையும் நண்பனாக்கும் பக்குவத்தை ஏற்று
சிகரத்தை நோக்கித்தான் செல்க -- புகைச்சல்
எரிச்சலை விட்டுவிடு ! என்றென்றும் இங்கே
பெருந்தன்மைப் பண்புகளைப் பேண் .

பகைவனை நண்பனாக்கும் பெருந்தன்மை வேண்டுமென்னும் கவிஞர், அப்பண்பினையும் யாதென்று விளக்குகின்றார். கனிவும், கருணையும் கூட்டான வீரமென்று காந்தீயத்திற்கு புது விளக்கம் தருகின்றார்.

பெருந்தன்மை கோழைத்தனமல்ல !

பெருந்தன்மை இங்கே பெருங்கடலைப் போல
கரைகாணல் ஏது ? கனிவும் - கருணையும்
கூட்டான வீரந்தான் ! கோழைத் தனமல்ல !
போற்றும் உலகம் புகழ்ந்து

சோர்ந்து போகும் நேரங்களில் புத்துயிர் ஊட்டும் கவிதைகள் 'எங்கே? எப்படி?' மற்றும் 'நிழலல்ல உண்மை'. நம்பிக்கைதான் நாற்று என்று கட்டியம் கூறும் கவிஞர், இருப்பதை விட்டு பறப்பதைப் பிடிக்காதே என்னும் நிதர்சனமும் காட்டுகின்றார்.

எங்கே ? எப்படி ?

என்னென்ன சாதனைகள் எங்கெங்கே தோன்றுமோ ?
என்னென்ன வேதனைகள் எங்கெங்கே ஊன்றுமோ ?
மண்ணகத்து மக்களெல்லாம் வாழ்க்கையிலே ஏந்துகின்ற
நம்பிக்கை மட்டுந்தான் நாற்று.

நிழலல்ல உண்மை !

இழந்ததை எண்ணி இருப்பதை விட்டுப்
புலம்பாதே என்றே புகன்று - வலமா ?
இடமா ? எதையும் எதிர்கொள் ! தடையைக்
கடந்துவிடு ! வாழ்க களித்து.

சுதந்திர இந்தியாவின் படமாய் அந்நிய நாடுகளில் அடிக்கடி காட்டப்படுவது 'நடுத்தெரு வாசிகளும்', 'பாம்பாட்டிகளும்'தான். பாம்பாட்டி பாடாவது பரவாயில்லை. ஆனால் நடுத்தெருவாசிகளின் அவலமோ கொடுமையிலும் கொடுமை. கவிஞரும் குமுறுகின்றார்:

கொடுமை !

விடியலைத் தேடும் விழிகளின் ஏக்கம்
நடுத்தெரு வாசியின் நற்றமிழ்ப் பிஞ்சின்
துடிப்பை உணர்ந்தால் துடிக்கும் இதயம்
கொடுமை இதுவென்று கூறு.

இன்று புத்தகங்கள் குறித்து பல்வேறு சர்ச்சகைகளே கிளப்பப்படும்போது, கவிஞரின் நோக்கோ 'மனிதன் மனிதனாக வாழவழி காட்டும் தினமாக', உலக புத்தக நாளைக் குறிப்பிடுகின்றார்.

உலகப்புத்தக நாள் ! 23.04.04

அறிவுச் சுடரேற்றி ஆக்கபூர்வ வாழ்வின்
நெறியில் நடைபோட நித்தம் - சிறப்பாய்
மனிதன் மனிதனாக வாழவழி காட்டும்
புனிதநாள் இந்தநாள் ! போற்று.

மென்மையும், கடுமையும் அடுத்தடுத்து தமிழ் குழைத்து தரும் வித்தை பாபாராஜுக்கு கை வந்த கலை. 'அ·றிணையாய் மாற்று' என்று தலைப்பிட்டு, துளையிட்ட மூங்கிலை சிலாகிக்கும் போது ஏற்படும் குழப்ப முடிச்சை அடுத்த இரண்டு வரிகளில் காணாமல் அடிக்கின்றார்.

அஃறிணையாய் மாற்று !

துளையிட்ட மூங்கிலில் தோன்றுவது கானம் !
மலைக்கவைத்து நெஞ்சை மயக்கும் - துளைகொண்ட
மேனியுள்ள மாந்தரின் வேடமெல்லாம் வக்கிரங்கள் !
மானிடனை அஃறிணையாய் மாற்று.

மத நல்லிணக்கம் அமைதிக்கு அடிப்படை என்று பகர்கின்றார் இதோ:

நாட்டுக்கும் வீட்டுக்கும் நன்று !

அனைத்துமத நல்லிணக்கம் அன்றாடம் பூத்துக்
கனிந்துவிட்டால் நல்லமைதி காண்போம் -- அனைவரும்
ஏட்டளவில் இந்தியராய் இன்றி , இமையனால்
நாட்டுக்கும் வீட்டுக்கும் நன்று.

சொற்களை செட்டுக் கட்டி இல்லறம், இன்ப துன்பம், பிள்ளைப்பேறு, முதுமை, கூட்டை விட்டுப் ப(இ) றத்தல் என்ற ஒரு வாழ்க்கையே எட்டு வரிகளில் கண்முன் நிறுத்துகின்றார்.

புறப்படத்தயாராய்

ஆண்பெண் படைப்பு அற்புதப்படைப்பு
படிப்படியாக வளர்ச்சிப் பயணம்
இல்லறக் கூட்டில் இணைந்திடும் பறவைகள்
இன்பமும் துன்பமும் கூட்டின் நிகழ்வுகள்
குழந்தைத் தளிர்கள் வாழ்க்கையின் விழுதுகள்
விழுதுகள் அமைக்கும் தனித்தனி வாழ்க்கை
தாயும் தந்தையும் முதுமையின் நிழலில்
கூட்டைவிட்டுப் புறப்படத்தயாராய் !

பி.கு. வலைப்பூ வடிவம் தந்து, தமிழ்ச் செயலிகள் மற்றும் எழுத்துருக்களை அறிமுகப்படுத்தி, உதைத்த உந்துசக்தியான திரு. சுந்தரராஜனுக்கு நன்றி !!!

அமெரிக்கா - தேர்தல்

நவம்பர் 3, 2004 2:32 AM ET

மிசிகன், மின்னசோட்டா, ஹவாய் கெர்ரிக்கு:

நிலைமை:

புஷ்: 249
கெர்ரி: 242

ஓஹையோவில் புஷ் இன்னும் முன்னணி. அநேகமாக கெர்ரி ஓஹையோவில் மறு-கணக்கு கோரலாம். விஸ்கான்ஸினில் 10 ஓட்டுகள் கெர்ரிக்குக் கிடைக்கலாம்.

ஆனால் அயோவாவில் 7 வோட்டுகள் இன்னும் முடிவு செய்யப்படவில்லை. ஓட்டு இயந்திரப் பழுதுகளாலும், தேர்தல் அதிகாரிகளின் 'அதீத பணியாலும்' முடிவு ஒத்திபோடப்பட்டிருக்கின்றது.

ஆஹா மண்டை காய்கிறது. துணை ஜனாதிபதிக்குப் போட்டியிடும் எட்வர்ட்ஸ் முஷ்டி உயர்த்தி கூறினார்,"Every vote counts. And every vote will be counted."

"மறுபடியும்"???

அமெரிக்கா - தேர்தல்

நவம்பர் 3, 2004 1:38 AM ET

வாஷிங்டன் மாநிலம் கெர்ரிக்கு:

நிலைமை:

புஷ்: 249
கெர்ரி: 211

ஓஹையோவில் புஷ் இன்னும் முன்னணி...

அமெரிக்கா - தேர்தல்

நவம்பர் 3, 2004 1:21 AM ET

நியூ ஹாம்ப்ஷயர் கெர்ரிக்கு:

நிலைமை:

புஷ்: 249
கெர்ரி: 200

ஓஹையோவில் புஷ் முன்னணி...

அமெரிக்கா - தேர்தல்

நவம்பர் 3, 2004 1:00 AM ET

அலாஸ்கா புஷ்ஷ¥க்கு:

நிலைமை:

புஷ்: 249
கெர்ரி: 195

ஓஹையோ (20 பாப்புலர் ஓட்டுகள்) யாருக்குக் போகும்???

அமெரிக்கா - தேர்தல்

நவம்பர் 3, 2004 00:42 ET

ஓரெகான் கெர்ரிக்கு

நிலைமை:

புஷ்: 246
கெர்ரி: 195

ஓஹையோ யாருக்குக் போகும்???

அமெரிக்கா - தேர்தல் 00:08 ET

அரிசோனா, புளோரிடா புஷ்ஷ¤க்கு போகின்றது.

நிலைமை:

புஷ்: 234
கெர்ரி: 188

ஒன்பது கோடி மக்களின் ஒருமித்த குரல்

தனிநாடு வேண்டுமென்று ஒருகாலத்தில் திராவிடக் கட்சிகள் குரல் கொடுத்து வந்தன. பின்னாளில் இக்கொள்கை காற்றில் பறக்க விடப்பட்டது நிதர்சனம். காங்கிரஸ் ஆட்சியை தமிழகத்திலிருந்து விரட்ட பகுத்தறிவுக் கொள்கையும், ஹிந்தி எதிர்ப்பும், தனித் தமிழகமும் நல்ல ஆயுதங்களாகப் பயன்பட்டன. இன்று இக்கொள்கைகளை மஞ்சள் துண்டும், கண்ணகி சிலை அகற்றலும், அலகு குத்தி தேரிழுக்கும் அமைச்சர்களும் காற்றில், பறக்க விட்டதை அனைவரும் அறிவர்.

எனது அறிவுக்கண்களை(?) திறக்கும் கட்டுரை ஒன்று சமீபத்தில் படிக்க நேர்ந்தது. அமெரிக்காவிற்கு கியூபா போல இந்தியாவிற்கு தமிழ் ஈழம் இருக்குமாம். ஆஹா என்னே அருமையான தத்துவம்!!! உணர்வுகளால் ஒன்றுபடாத போது பிரிவது இயல்பென்று இந்திய (குறிப்பாக தமிழக) இணைய அறிவிஜீவிகள் 'கதைப்பது' சகஜம்தான். மணிப்பூர் மற்றும் அனைத்து லாட்டரி மாநிலங்களும் உணர்வுகள் ஒன்றுபடாத காரணத்தால் 'விட்டு விடு பேராண்டி' என்று கூறுவது 'இணையப் பெருசுகள்' மட்டுமே சொல்லும் சங்கதி.

இந்தியாவின் கியூபா தமிழ் ஈழமாம்!!! இதற்கு 9 கோடி தமிழரின் ஆதரவாம். உலகில் தமிழ் பேசும் அறிவு ஜீவிகளின் எண்ணிக்கை ஒம்போது (pun intended) கோடியா?

புலி யாருக்கு கிலி ஏற்படுத்துகின்றது? ராம் (ஹிந்து), லலிதா (ஜெய), ராமசாமி (சோ)... என்னப்பா? எல்லோரும் அவா. அதாவது ஆரியர்கள். பூணூல் பார்ட்டி. அடடே திராவிட மடத்(!) தமிழா... சூழ்ச்சி அறிந்து கொள்!!! மறைமுக நிகழ்ச்சி நிரல் அறிந்து கொ(ல்)ள்!!!

கருங்காலிச் சோழர்களும், தமிழ்நாட்டில் வாழ்ந்தும் உணர்வுகளால் ஒன்றாத இணைய ஜீவிகளும், கொள்கைப் பிடிப்பு ஏதுமில்லாத தான் தோன்றிவாதிகளும், இந்திய ரூபாயில் குதம் துடைப்பவர்களும், தோல்பாவைக் கூத்தடிப்பவர்களும், முலைக் கணக்கு அறிய ஆர்வமிக்கவர்களும், சொல்வது கேட்போம். குண்டு கட்டிக் கொல்வதை மறைத்து மனித உரிமை பேசும் மகாத்மாக்கள் சொல்வதைக் கேட்போம்.

பிள்ளை கொடுப்பதே பிரதானமாய்க் கொண்டு, அமைதி காக்கச் சென்று விரை வீங்கிய (பிள்ளைகள் எக்கச்சக்கமாய் கொடுத்ததால்) இந்தியாவிற்கு இதுவொரு எச்சரிக்கை. பிழைத்துக்கொள். யோனியில் வெடியோடு உன்னருகே அமெரிக்க க்யூபாவாய் நான்!!! மீண்டும் பிள்ளை கொடுக்க முயலாதே. இலக்கிய எச்சரிக்கை இல்லை இது!!! விரைகள் வெடித்து விடும்!!!

ஹே ராம்! நீ "தமிழனில்லை". நீயொரு பூணூல் புனைந்த "ஆரியன்". அதனாலே உனக்கு அறிவிருப்பினும் தகுதியில்லை. ஒதுங்கிக் கொள். சோ... "நீ சும்மா இரு". லலிதா நீ ஒரு "நடிகை". இலங்கை பிரச்னை பற்றி பேச உனக்கு தகுதியில்லை. உப்புமா படம் எடுக்கும் மணிரத்னம் போல். ரங்கராஜனே (சுஜாதா) உனக்கு வயதாகிவிட்டது. இனிமேல் சினிமா வசனம் எழுதினால் 'கன்னத்தில் சம்மிவிட்டால்' அப்படியென்று 'கற்றதும் பெற்றதும்' தொடரில் எழுத வேண்டியிருக்கும். எச்சரிக்கின்றேன்.

நான் இந்தியாவின் கியூபா எச்சரிக்கின்றேன்.

DRDO வெள்ளை யானையா?

சமீபத்தில் திண்ணையில் வெளியான கட்டுரை

DRDO'ல் அரசு செய்யும் முதலீட்டிற்கு தக்க பலன்கள் கிட்டவில்லை என்று அவுட்லுக்கில் 18 அக்டோபர் 04'ல் எழுதியிருக்கின்றார்கள். கட்டுரையை இணையத்திலும் படிக்கலாம்.

இந்திய விமானப்படையின் விங் கமாண்டர் ரவி கண்ணா 'மகா வாயு சக்தி' என்னும் பயிற்சியில் ஈடுபடும்போது, ஜாகுவார் விமானம் விபத்துக்குள்ளாக இறக்கின்றார். இவ்விபத்துக்கு காரணம் என்னவென்று விசாரணை பின்னர் நடந்தது. 1000 பவுண்டு குண்டுகளில் பொருத்தப்பட்ட ப்யூஸ்தான் காரணமென்று கண்டுபிடித்தார்கள். பயிற்சியில் மாதிரி இலக்கை நோக்கி கண்ணா இக்குண்டினை வீச, குண்டு விமானத்தின் உள்ளேயே வெடித்து விட்டது. இந்த ப்யூஸை உற்பத்தி செய்தது பூனாவிலுள்ள DRDO. அவுட்லுக் பத்திரிக்கை மேலும் கூறுவது:

1. FBRN-4I என்றழைக்கப்படும் அந்த ப்யூஸில் உணர்வான்கள் (sensors) செயல்படவில்லை
2. பாதுகாப்பின்மை அல்லது அபாய சுட்டுவான்கள் (unsafe indicators) இல்லை
3. பழைய சோவியத் ப்யூஸை காப்பியடித்தது

DRDO வருடத்திற்கு 4000 கோடி ரூபாய் பட்ஜெட்டில், 51 அதி நவீன சோதனைச் சாலைகளை கொண்ட DRDO இன்றுவரை சாதித்தது என்ன? மிக முக்கியமான குற்றச்சாட்டு அடுத்து வருகின்றது. 1958'ல் ஆரம்பிக்கப்பட்ட DRDO'ன் தனது முக்கிய குறிக்கோளான 'அன்னிய ஆயுத இறக்குமதி குறைக்க வேண்டும்' என்பதையே மறந்து விட்டது என்று அவுட்லுக் கட்டுரை கூறுகின்றது.

இந்தியாவின் இவ்வருட இராணுவ பட்ஜெட்டான ரூ.77,000 கோடியில் பாதிக்கும் மேல் தளவாளங்கள் இறக்குமதிக்காக ஒதுக்கப்பட்டிருக்கின்றது. மேலும் அடுத்த 15 வருடங்களில் ரூ.1,20,000 கோடி பெறுமான இராணுவ கருவிகள் மற்றும் தளவாடங்கள் வாங்க அனுமதியும் வழங்கப்பட்டிருக்கின்றது. அப்படியெனில் DRDO என்னும் வெள்ளை யானை ஏன் அரசாங்கம் கட்டியழ வேண்டுமென்று கேள்வியையும் எழுப்புகின்றது. DRDO'வை தனியார் மயமாக்க யோசனையையும் முன் வைக்கின்றது.
DRDO'ல் பிரச்சினைகளே இல்லை என்று நற்சான்றிதழ் வழங்கிவிட முடியாது.
அதே போல் DRDO'வே தேவையேயில்லை அல்லது தனியார் மயமாக்கி விடுங்கள் என்ற வாதமும் முற்றிலும் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது.

அமெரிக்காவில் தயாரான சாதாரண திருப்புளி குறைந்தது $5 இருக்கும். ஆனால் சீனாவிலிருந்து இறக்குமதி செய்யப்பட்ட அதே திருப்புளி வெறும் 99 செண்ட்தான். இதே நிலைதான் ஆயுதங்களுக்கும். உள்நாட்டில் தயாரிக்கப்படும் ஆயுதம், இறக்குமதி செய்யப்படுவதை விட விலை அதிகம்தான். அதனால் ஆயுதங்களை இறக்குமதி மட்டுமே செய்ய முடியுமா?

இறக்குமதியும், தனியார் மயமாக்கலும்

கேளா கொடுத்து வேளா வாங்கினோம் என்று கப்பற் படையில் கிண்டலாக கூறுவார்கள். இந்தியில் வாழைப்பழத்தை கேளா என்பார்கள். வேளா என்பது ஒருவகை நீர்மூழ்கி (Vela class submarines).முன்னால் சோவியத் யூனியனுக்கும் நமக்கும் இருந்த புரிதல் காரணத்தால் கடனுக்கே, இராணுவ சமாச்சாரம் வாங்க முடிந்தது என்பதைதான் கூடுதல் நகைச்சுவையுடன் குறிப்பிடுவார்கள். ஆனால் இன்று நிலைமையோ தலை கீழ். கப்பலிலிருந்து வீசப்படும் P வகை ஏவுகணைகளுக்கு (SSM) புதிய ரேடார் தேவைப்பட்டது. ரஷ்யாவை அணுகியபோது அவர்கள் சொன்ன விலையில் கப்பற் படைக்கு தலை கிர்ரடித்து விட்டது. ஒரு ரேடார் ஒரு லட்சம் டாலர்களை விட அதிகம். அதுவும் முழுக்காசையும் மொத்தமாக என்ணி வைக்கச் சொல்லி விட்டது. இறக்குமதி செய்வதினால் விளையும் அபாயம் இது. மைக்ரோசாப்டில் மென்பொருள் வாங்கினால், நம்மை அறியாமல் அந்த நிறுவனத்திடம் நாம் அடமானம் போகின்றோம். நாளை அவர்கள் வேறு மென்பொருளுக்கு மாறச் சொன்னால் மாறத்தான் வேண்டும். ஏனெனில் முதலீடு செய்தாகி விட்டதே? இறக்குமதி செய்யப்பட்ட அனைத்து ராணுவ தளவாடங்களுக்கும் இது பொருந்தும். எவ்வளவு நாட்கள்தான் இங்கிலாந்து, ரஷ்யா, பிரான்ஸ் போன்ற நாடுகளையே நம்பிக்கொண்டு நாட்களை ஓட்டுவது?

சரி 'நமக்கு நாமே' என்ற திட்டத்தை செயல்படுத்தி, DRDO'வை தனியார் மயமும் ஆக்குவோம். அயல் நாட்டிற்கு புலம் பெயரும் இளம் விஞ்ஞானிகள் இந்தியாவிலேயே தங்கி விடுவார்களா? இந்தியாவின் பாதுகாப்பை தனியார் மயமாக்கலாமா? அமெரிக்கா போன்ற முன்னேறிய நாடுகளில் அனைத்துமே தனியார் மயம்தானே போன்ற கேள்விகளில் நியாயம் தென்படும். மற்ற நாடுகளில் இருக்கும் தனியார் நிறுவனங்களின் தணிக்கை இந்தியாவில் இல்லை. இருக்கும் தணிக்கைகளும் வெறும் பேப்பர் ஆணைகளாகவும், அதிகார மட்டத்தில் சிலருக்கு வரும்படி வருவதற்கு உதவும் வகையில் தான் உள்ளன. இந்திய பாதுகாப்புக்கு எப்படி வெறும் இறக்குமதி பயன்படாதோ அதே போல் முற்றிலும் தனியார் மயமாக்குதலும் உதவாது. தெளிவான விதிகள் ஏற்படுத்தாவரை உடனடி, முற்றிலும் தனியார் மயமாக்குவது விஷப்பரீட்சையாகவே முடியலாம். ஆனால் தனியார் நிறுவனங்களை இராணுவத் தளவாடத் தயாரிப்பிற்கு தேவை அடிப்படையில் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம். உதாரணமாக ஏவுகணை தயாரிப்பில் ரேடாரையோ அல்லது வேறு உபகரணங்களையோ தயாரிக்குமாறு சொல்லலாம். இது கண்டிப்பாக தயாரிப்பை துரிதப்படுத்த உதவும். GSLV ராக்கெட் இஞ்சின்கள் தயாரிப்பில் கோத்ரெஜ் மற்றும் Machine Tools and Reconditioning (MTAR) நிறுவனங்கள் ISRO'விற்கு உதவி செய்கின்றன.

ஆனால் அமெரிக்காவில் உள்ள ஏற்றுமதி/இறக்குமதி விதிகள் பற்றி தெரியுமா? சூப்பர் கணிணிகளை இந்தியாவிற்கு தரக் கூடாது என்று தனியார் நிறுவனங்களுக்கு தடா போட்டிருக்கின்றார்கள். ஏனென்றால் அக்கணிணிகள் கல்விக்கு மட்டுமின்றி அணு ஆயுத திட்டத்திற்கு இந்தியா பயன்படுத்தும் என்று காரணம் கற்பிக்கப்பட்டது. கடைசியில் நடந்தது என்ன? 2003'ல் பூனாவின் C-DAC (Centre for the Development of Advanced Computing) நிறுவனம் பரம் பத்மா (Param Padma) எனப்படும் சூப்பர் கணிணியை கண்டுபிடித்தது. அணுகுண்டு சோதனையில் இந்தியா சேகரித்த தகவல்களை இது போன்ற சூப்பர் கணிணிகளில் உள்ளீடு செய்து ஆராய்ச்சி செய்யலாம். வரும் நாட்களில் பாலைவனத்தில் அணுகுண்டு வெடித்துதான் சோதனை செய்ய வேண்டுமென்பது இருக்காது.

மிகுந்த தட்பத்தை உண்டு பண்ணும் தொழில்நுட்பத்தை (Cryogenic Technology) நமக்குத் தரக் கூடாதென்று அமெரிக்கா போட்ட கட்டளைக்கு ரஷ்யா தலை வணங்கியது. ஏன்? GSLV என்னும் சாடிலைட் ஏவ உதவும் ராக்கெட்டை பயன்படுத்தி நாம் கண்டம் விட்டு கண்டம் பாயும் ஏவுகணைகளை தயாரித்து விடுவோமென்ற பயம். 2005'ல் இவ்வித ராக்கெட்டை நாமே தயாரிக்க முடியுமென்ற நிலையில் இருப்பதாக ISRO சொல்கின்றது. அமெரிக்காவின் தடை நமக்கு அதீத உத்வேகம் தந்ததை மேற்கண்ட இரண்டு சம்பவங்கள் நிரூபிக்கின்றன. இதேபோல் DRDO'வின் திட்டங்கள் நிறைவேறினால் இந்தியா பாதுகாப்புத்துறையில் தன்னிறைவடைந்துவிடும். ஆயுத இடைத்தரகர்களின் லாபி இதை சுத்தமாக விரும்பவில்லை.

DRDO'வின் பிரச்சினைகள்

முன்னாள் தரைப்படை தலைவரான ஜெனரல் எஸ்.ஆர். சௌத்திரி கூறுவதாவது:"DRDO பேராசை நோக்கம் கொண்டிருக்கின்றது. மேலும் பயன்பாட்டாளரையும், DRDO'வையும் இயைந்து இயக்கும் சக்தி இல்லை." இதில் எனக்கு மாற்றுக் கருத்து இல்லை. DRDO மற்றும் NSTL (Naval Scientific and Technological Laboratory) போன்ற நிறுவனங்களுடன் எனக்கு ஓரளவு பரிச்சயமுண்டு. திட்டங்கள் வகுக்கப்பட்டவுடன் அவற்றை செயல்படுத்துவதில் இந்நிறுவனங்கள் பயன்பாட்டாளர்களுடன் ஒருமித்து செயல்படுவதில்லை. இது வெறும் 'சிவிலியன்' மற்றும் 'மிலிட்டரிக்காரன்' வேற்றுமையென்று ஒதுக்கிவிட முடியாது.

தனது வலைப்பூவில் வெங்கட் அவுட்லுக்கின் கட்டுரையை அலச ஆரம்பித்து இருக்கின்றார். முப்படைகளிள் மற்றும் DRDO அதிகாரிகள் மற்றும் அகங்காரம் (Ego) குறித்து எழுதியுள்ளார். மிலிட்டரிக்காரனிடம் இயல்பாகவே கொஞ்சம் Ego அதிகம்தான். ஆனால் இத்தைய திட்டங்களில் பெரும்பாலும் அனுபவமிக்க இராணுவத்தின் உயரதிகாரிகளே இருப்பார்கள். நாட்டின் தன்னிறைவுக்காக நடத்தப்படும் இத்தகைய திட்டங்களில் ஈகோ ஒரு பொருட்டாகவே இருக்கக்கூடாது. கப்பல் மராமத்து (Naval Dockyard) செய்யும் இடங்களில் வேலை பார்த்த அனுபவத்தில் சொல்கின்றேன். தெளிவான புரிதலை ஏற்படுத்திக் கொண்டால் சிவிலியன்கள் ஒத்துழைப்பு அபரிமிதமாக இருக்கும். நாட்டிற்காக உழைக்கின்றோம் என்ற தேசப் பற்று ஒன்று போதும். தேவையில்லாத ஈகோ பறந்து விடும்.

கடற்படையின் தரை விட்டு தரை பாயும் ரஷ்ய ஏவுகணைகள் இன்றைக்கு ஏறத்தாழ 40 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் வாங்கப்பட்டவை. ரஷ்ய விதிகளின் படி இந்த ஏவுகணைகளின் வாழ்க்கை (Shelf Life Period) ஏறத்தாழ முடிந்து விட்டது. கடற்படையில் இரண்டு தளங்களில் இந்த ஏவுகணைகள் அனைத்தும் தீவிர சோதனைகளுக்கு உட்படுத்தப்படும். சோதனையின் போது NAI எனப்படும் (Naval Armament Inspectorate) தரக்கட்டுப்பாடு நிறுவனத்தின் ஆய்வாளர்கள் உடனிருப்பார்கள். ஆய்வாளர்களில் கடற்படை அதிகாரிகளும், சிவிலியன் அதிகாரிகளும் அடங்குவர். ஆதலால் தரக்கட்டுப்பாட்டு சோதனையில் வெற்றி பெறும் ஏவுகணைகளே கப்பலில் பொருத்தப்படும். பேப்பர் விதிகளின் படி வாழ்க்கை முடிந்த இந்த ஏவுகணைகள் சோதனை ஓட்டத்தில் பழுதுகளின்றி தேர்வாகியது. ரஷ்யாவின் உதவியுடன் அனைத்து ஏவுகணைகளுக்கும் மறுவாழ்வு (Life Extension) அளிக்க முடிவெடுக்கப்பட்டது. பயன்படுத்தப்படாமல் ஹேங்கரில் இருப்பினும், நுட்பமான சோதனைகளைக் கடந்தாலும், ஏவுகணைகளின் மூலப்பொருள் சோதனைக்கு (Material Test) உட்படுத்த முடிவெடுக்கப்பட்டது. DRDO'வின் உதவி நாடப்பட்டது. மிகவும் உயர்ந்த பதவியிலிருந்த DRDO அதிகாரி பலமுறை வந்து சென்றார். அவரின் குறிக்கோளெல்லால் இத்திட்டதிற்கான ஒதுக்கப்பட்ட தொகையினை செலவுக்கணக்கு காட்டுவதில்தான். உச்சக்கட்ட கோபத்தை அடக்கி கேள்விகள் கேட்டால் புரிந்து கொள்ள கடினமான தூய வேதியியல் காரணங்கள் சொல்வார். கடைசியில் ஏவுகணைகள் மூலப் பொருள் சோதனைகளில் வெற்றி பெற்றதாய் கூறினார். எந்த விதமான சோதனைகள் செய்யப்பட்டன? விளைவுகள் என்ன? எவ்வித காரணிகள் அடைப்படையாய் எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டன? ஆண்டவனுக்கே வெளிச்சம். இந்த ஒரு காரணத்தால் DRDO என்னும் ஒட்டு மொத்த நிறுவனத்தையே குறை சொல்ல முடியாதுதான்.

ஆயினும் DRDO ஒரு வெற்று வேட்டு என்று ஒதுக்கி விடவும் முடியாது. 1958'ல் தரைப்படையின் TDE (Technical Development Establishment), DTDP (Directorate of Technical Development & Production), DSO (Defence Science Organisation) போன்ற நிறுவனங்களை ஒருங்கிணைத்து DRDO உருவாக்கப்பட்டது. இன்று சுமார் 5000 விஞ்ஞானிகள் மற்றும் 25,000 தொழில் நுட்ப வல்லுனர்களுடன் பிருமாண்டமாய் DRDO வளர்ந்து நிற்கின்றது. விண்கலன்கள், வெடிப்பொருட்கள், மின்ணுவியல், போர் வாகனங்கள், மின்னணு கருவிகள், ஏவுகணைகள், அதி நவீன கணிணியல், கடற்படை சாதனங்கள், வாழ்வியல், தகவல் தொழில் நுட்பம் மற்றும் விவசாயத் துரை என்று DRDO பல்வேறு துறைகளில் ஆராய்ச்சி மற்றும் வளர்ச்சிப் பணிகளை சிரத்தையாக செய்து வருகின்றது.

DRDO'வின் தொலை நோக்குப் பார்வையும் (Vision), செயல் படுத்தும் நடைமுறையும் (Mission) படிக்க மிகவும் சிறப்பாக இருக்கின்றது. ஆனால் நிதர்சனத்தில் குறைபாடுகள் உள்ளதை மறுக்கவும் முடியாது. உதாரணமாக ஜெனரல் சவுத்திரியின் ஆதங்கத்தை எடுத்துக் கொள்வோம். பயன்பாட்டாளர்களையும், DRDO'வையும் இயைந்து பணி புரிய தடையாக உள்ளது எது? தவறு யாருடையது? NSTL விசாகப்பட்டினம் நிறுவனத்தை நடத்திச் செல்பவர் அட்மிரல் மொகப்பத்ரா. இவ்வாறு முக்கியமான உயர்பதவிகளில் அனுபவமிக்க, சிவிலியன்களை புரிந்த இராணுவ அதிகாரிகளை நியமித்தால் குழப்பங்கள் குறையலாம். முன்னேறிய நாடுகள் கடை பிடிக்கும் கொள்கையைத்தான் கூறுகின்றேன். பாதுகாப்புத்துறை மந்திரி, செயளாலர் போன்ற பதவிகளுக்கு, பதவி ஓய்வு பெற்ற இராணுவ அதிகாரிகளை நியமிக்கலாம். முக்கியமான திட்டங்களில் ஒருங்கிணைப்பாளர்களாகவும் இவர்களின் சேவை பயன்படுத்தப்படலாம்.

அர்ஜூன் டாங்குகள்

அவுட்லுக்கில் கூறியபடி தரைப்படை 1983'ல் குறைந்த எடை டாங்குகள் தேவையென்று கூறியது. பின்னர் இரு வருடங்களில் தேவையில்லையென்று கூறிவிட்டது. 1993'ல் மீண்டும் த்ரைபடை இக்கருத்தையே உறுதிப்படுத்த, DRDO தலைவரும் ஒத்துக்கொண்டார். 1995'ல் தரை சோதனைகளுக்குப் பின்னரே DRDO இத்திட்டத்தைக் கைவிட்டது. இந்தியாவின் உயரிய தணிக்கை நிறுவனமான Comptroller and Auditor General (CAG), DRDO'வை தேவையின்றி செலவு செய்ததற்காக கடுமையாக இடித்துரைத்தது. இதற்காக யாரும் தண்டிக்கப்படவோ குறைந்தபட்சம் கண்டிக்கப்படவோ இல்லையென்பதுதான் வேதனை தரும் விடயம். நமது ஜனநாயகத்தில் இவையெல்லாம் சகஜமானது என்று ஒதுக்கித்தள்ள முடியவில்லை. இரண்டு வருடம் கழித்து CAG கருத்தை ஆமோதித்த பார்லிமெண்ட் குழுவொன்று, முப்படைகளையும் கண்டிக்கத் தயங்கவில்லை. வெறும் துண்டுப் பிரசுரங்களை எடுத்துக் கொண்டு, DRDO'விடம் கொடுத்தால் விளைவுகள் மோசமானதாகத்தானிருக்கும் என்றது. இக்காரணங்களால் வெறும் DRDO'வை குற்றங் கூறுவதில் எனக்கு உடன்பாடில்லை.

அர்ஜூன் டாங்குகளைப் பற்றி அவுட்லுக்கில் கூறப்பட்ட கருத்துகளில் உண்மை இல்லாமல் இல்லை. இந்த டாங்குகளின் எடை அதிகமென்று முதல் குற்றச்சாட்டு. உண்மைதான். 58.5 டன் எடையிருக்க வேண்டியது 61.5 டன் ஆகிவிட்டது. ஜெர்மனியிலிருந்து தருவிக்கப்பட்ட இஞ்சினால் அவதானிக்கப்பட்ட முழு வேகம் தரமுடியவில்லை. மேலும் எடை கூடிய காரனத்தால் அவற்றை பாலங்கள் மூலம் குஜராத் மற்றும் ராஜஸ்தானுக்கு எடுத்துப் போக முடியாதென்று தரைப்படை கூறுகின்றது. 1974'ல் ஆரம்பிக்கப்பட்ட இந்த திட்டம் பலமுறை தாமதப்பட்டது. இன்றும் டாங்கிகளின் முழு உற்பத்தித்திறனை DRDO எட்டவில்லை. தாமதங்களினால் விளைந்த அதீத செலவினங்கள் யானையைக் கட்டி தீனி போடுகின்றோமே என்று நினைக்குமளவிற்கு போய்விட்டது. நடுவில் பாகிஸ்தான் உக்ரைனிடமிருந்து T-84 டாங்குகளை வாங்க, இந்தியாவிற்கு வேறு வழியின்றி T--90 டாங்குகளை ரஷ்யாவிடமிருந்து வாங்க வேண்டியதாகி விட்டது. பீஷ்மா என்று பெயரிடப்பட்ட இந்த டாங்குகள் அதிநவீனமானது. எடையோ 48.5 டன்கள் மட்டுமே.

மேலும் அர்ஜூனின் சோதனை ஓட்டத்தில் பல்வேறு குறைபாடுகளை தரைப்படை பட்டியலிட்டது. நான் கேட்க விரும்பும் கேள்வி ஒன்றே ஒன்றுதான். அர்ஜூனைப் போலவே ஜெர்மனிக்கு லெப்பேர்டு - II (Leopard II) டாங்குகளை தயாரிக்க ஆன காலம் மற்றும் செலவு என்ன? மேலும் பணம் ஒதுக்குவது, திட்டத்தை விரைந்து நடத்த ஒத்துழைப்பென்று ஜெர்மனியின் கொள்கைகளை இந்திய அரசாங்கம் பின்பற்றியதா?

இன்று கையில் ஒரு டாங்கு உள்ளது; ஆனால் குறைபாடுகளுடன். You will have to live with ugly baby என்றில்லாமல், குறைபாடுகளை உடனடியாகக் களைவோம். T-90 டாங்குகளின் இறக்குமதி இடைத்தீர்வுதானென்று அறிவோம். பராமரிக்கும் நேரம் (Maintenance Time) அர்ஜூன் டாங்குகளில் அதிகமென்ற தரைப் படையின் குற்றச்சாட்டில் எவ்வளவு வலுவுள்ளதென்றும் தெரியவில்லை. முழு உற்பத்தி திறனை எட்டியபின்தான் இக்குறைப்பாடைப் பற்றி பேச முடியும். முதலில் DRDO குறைகளை நிவர்த்தி செய்ய முடுக்கி விடப்பட வேண்டும்.

Tejas எனப்படும் LCA திட்டம்

அவுட்லுக்கின் அடுத்த பெரிய விமர்சனம் Tejas எனப்படும் LCA (Light Combat Aircraft) பற்றியது. LCA என்பது உலகிலேயே மிகச் சிறிய, குறைந்த எடை கொண்ட, பன்முனை தாக்குதலுக்காக உருவாக்கப்பட்ட விமானம். DRDO' இணைய தளம் தரும் தகவலின்படி 1983'ல் கருக்கொண்ட இத்திட்டத்தின் தேவைகளை ஆவணமாக்கும் போது 1989 ஆகிவிட்டது. ஒரு திட்டத்தின் தேவைகளை நிர்ணயிக்க ஆறு ஆண்டுகளா? இதற்கு DRDO'வை மட்டும் பொறுப்பாக்க முடியுமா? ரஷ்யாவிலிருந்து வாங்கப்பட்ட MiG-21 ரக விமானங்களுக்கு மாற்றாய் வந்த LCA'விற்கு அரசாங்கம் தந்த முக்கியத்துவமென்ன? 04 ஜனவரி 2001'ல் சுமார் பதினெட்டு நிமிடங்களுக்கு LCA'வின் சோதனையோட்டம் வெற்றிகரமாக நடந்தது. விமானப்படையின் தலைமைத் தளபதி எஸ். கிருஷ்ணமூர்த்தி கூறியதாய் அவுட்லுக்கில் பதிவானது,"LCA கொஞ்சம் மெதுவாக நகருகின்றது. காவேரி எஞ்சினை நடுமுறை தரக்கட்டுப்பாடு மறு ஆய்வு (mid-term quality review) செய்யப்பட கோரியிருக்கின்றேன்."

தரைப்படையின் அர்ஜூன் டாங்குகள் சந்தித்த எதிர்ப்புகளை விட, விமானப்படையிடம் LCA சந்தித்த எதிர்ப்புகள் குறைவே. இத்திட்டமும் பலமுறை காலதாமதமானதுதான். அமெரிக்காவின் தடை காரணமாக GE-404 எஞ்சின் கிடைப்பதில் தாமதம்; காவேரி எஞ்சின் 18,000 அடிக்கு மேல் சரியாக செயல்படுவதில்லை போன்ற காரணங்களால் Tejas தாமதமாகின்றது. நமது தேவைகளை முறைப்படுத்தி LCA'வை நேர்ப்படுத்துவோம். கையிலிருக்கும் வெண்ணையை சரிப்படுத்தி நெய் எடுப்போம். இடை நிவாரணமாக மிராஜ் 2000 வாங்கவும் தயங்கக் கூடாது.

ஏவுகணைகள்

ISRO மற்றும் அதன் தலைவராயிருந்த அப்துல் கலாம் இல்லாமலிருந்தால் ஏவுகணைத் திட்டங்களும் செயலிழந்து போயிருக்குமென்று அவுட்லுக் குற்றம் சாட்டுகின்றது. ப்ரித்வி (Prithvi) ஏவுகணை மட்டுமே வெற்றிகரமாக அமைந்தது என்று சொல்லிவிட்டு அக்னி, ஆகாஷ், திரிசூல் வெற்றிகள் பற்றி அவுட்லுக் மறந்துவிடுகின்றது. நாக் (Nag) முழுமையாக வெற்றியடையவில்லைதான். ஆனால் தளச் சோதனைகள் தொடர்கின்றன.
கடற்படைக்காக திரிசூலை (Trishul) தரையிலிருந்து வானம் நோக்கித் தாக்கும் ஏவுகணையாக மாற்றம் செய்ய DRDO முடிவெடுத்தது. பிப்ரவரி 2001'ல் திரிசூலின் கடற்படை வடிவம் தயாரிப்பு முடிந்து, பிரம்மபுத்திரா வகைக் கப்பல்களில் நிறுவப்படுமென்று திட்டமிடப்பட்டது. ஆனால் 15 மார்ச் 01 அன்று முன்னாள் பாதுகாப்புத் துறை அமைச்சரான ஜார்ஜ் பெர்னான்டஸ் திரிசூலின் சோதனைகள் தொடர்வதாக அறிவித்தார். அதன் பின்னர் இடைக்கால நடவடிக்கையாக பராக் (Barak) ஏவுகணைகளை இஸ்ரேலிடமிருந்து வாங்கி இணைத்துள்ளார்கள். இதில் தவறேதும் இருப்பதாக எனக்குப் படவில்லை. நவம்பர்'03 அன்று இந்தியா பிரம்மபுத்திரா வகை கப்பல்களில் பராக் ஏவுகணைகளை பொருத்துவதற்காக 100 மில்லியன் டாலர் ஒப்பந்தம் போட்டது. ஏற்கெனவே இந்திய தரைப்படையானது 260 மில்லியன் டாலர்களுக்கு இதே ரக ஏவுகணைகளை வாங்கியிருந்தது. மேலும் விமானந்தாங்கிக் கப்பலான விராட்டில் பராக் ஏவுகணைகள் பொருத்தப்பட்டுள்ளன. திரிசூலுக்காக உள்நாட்டிலேயே தயாரிக்கப்படும் பிரம்மபுத்திரா கப்பல் வகைகளை நிறுத்தியா வைக்க முடியும்? ஏற்கெனவே சோதிக்கப்பட்ட பராக்கை பொருத்தி பிரம்மபுத்திரா கப்பலை கடற்படையின் பயன்பாட்டிற்கு கொண்டு வந்தது சரியான முடிவே. திரிசூலின் கடற்படை வடிவம் முழுமை பெற அரசு மற்றும் DRDO அனைத்து நடவடிக்கைகளும் எடுக்க வேண்டும்.

அணுசக்தி நீர்மூழ்கித் திட்டம்

இன்னொரு பெரிய தாக்குதல் ரூ.7,500 கோடி செலவு செய்தும் அணுசக்தி நீர்மூழ்கி திட்டத்தில் முன்னேற்றம் ஏதுமில்லையென்பது. 2008'ல் முதல் அணுசக்தி நீர்மூழ்கி கட்டி விடுவோமென்று DRDO மார் தட்டுகின்றது. அவுட்லுக்கோ இத்திட்டத்திலும் 'இறக்குமதி சாதனங்களே' பிரதானமாயிருக்கும் என்று ஆருடம் கூறுகின்றது. LCA, அர்ஜூன் மற்றும் திரிசூல் சோதனைகளை ஏன் நிறுத்தக் கூடாதென்று கூறிய காரணங்கள் இவ்விஷயத்திற்கும் பொருந்தும். முதலில் நீர்மூழ்கியைக் கொண்டுவருவோம். அதே நேரத்தில் உள்நாட்டிலேயே உதிரிப்பாகங்களை உற்பத்தி செய்யும் திறனையும் வளர்த்துக் கொள்வோம். அணுசக்தி நீர்மூழ்கி கட்டும் திட்டம் மிகவும் 'ரகசியமாய்தான்' உள்ளது. இதனால் எவ்வாறு பணம் வருகின்றது, செலவு செய்யப்படுகின்றது என்பதை தணிக்கை செய்ய முடியவில்லை என்பதும் உண்மைதான். தேசத்தின் பாதுகாப்பை கருத்தில் கொண்டே இவ்வாறு முடிவெடுக்கப்பட்டதென்னும் வாதத்தில் சுரத்துண்டு. ஆனால் இதையே கவசமாக DRDO எடுத்துக்கொள்ளக் கூடாது. வெகு விரைவில் 'நம்பக்கூடிய' முடிவு தேதியை அறிவித்து சுறுசுறுப்பாய் திட்டத்தை நகர்த்த வேண்டும்.

அகலக்கால்

வெங்கட் தனது கட்டுரையில் இன்னொரு சுவாரஸியமான தகவலை முன்வைக்கின்றார். ஒரே நேரத்தில் விமானம், ஏவுகணைகள், டாங்குகள், அணுசக்தி நீர்மூழ்கி, ஆளில்லாத விமானம் என்று DRDO பேராசையுடன் அகலக்கால் வைக்கின்றதென்று. அமெரிக்கா மற்றும் ரஷ்யா போன்ற பெரிய நாடுகள்தான் இவ்வாறு செய்தன என்று குறிப்பிடுகின்றார். தனது கருத்திற்கு வலு சேர்க்க பிரேசில், இஸ்ரேல், நெதர்லாந்து போன்ற நாடுகளை சுட்டிக்காட்டி, குறிப்பிட்ட ஒரு துறையில் தனித்துவம் பெறவேண்டுமென்று கூறுகின்றார். நமது நாட்டின் இறையாண்மைக்காக DRDO'வின் திட்டங்கள் அகலக்கால் போல் தோன்றினாலும் இன்றியமையாதது. மேலும் DRDO போன்ற பெரிய நிறுவனத்தால் இத்திட்டங்களை வெற்றிகரமாக செயலாக்கும் தகுதி வேண்டும். அகலக்கால் என்பதைவிட சரியாகத் திட்டமிடாமல், முடியாத இலக்குகளை நிர்ணயித்து இன்று DRDO அவதிப்படுவதாகவே நான் கருதுகின்றேன். இதனால் தனது நம்பகத்தன்மையையும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இழந்து, இன்று இப்படி ஒரு கையாலாகாத அரசு நிறுவனம் தேவையா என்ற கேள்வியில் சிக்கித் தவிக்கின்றது. DRDO ஊழியர்கள் அரசாங்கத்தின் வருடாந்திர நிதி ஒதுக்கீட்டை எப்படிப் பெறுவது, செலவு செய்வது என்பதிலேயே குறியாக இருக்கக்கூடாது. மேலும் தான் கொடுக்கும் வாக்குறுதிகளுக்கு பொறுப்பும் ஏற்க வேண்டும். திட்டம் தள்ளிப் போகின்றது என்ற மேம்போக்கான பதிலைத் தராமல், குறித்த தேதியில் சொன்னதைச் செய்யாவிட்டால், காரணமானவர்களை கண்டிக்கவோ தண்டிக்கவோ வேண்டும். அதே போல் தேவைப்படும்போது, இலக்குகளை அடைந்ததற்கு பாராட்டி கௌரவிக்கவும் தயங்கக் கூடாது. முன்னது நடக்கின்றதோ இல்லையோ, இரண்டாவது தவறாமல் நடக்கின்றது.

DRDO'ல் குறைபாடுகளே இல்லையென்று சொல்லிவிட முடியாது. அரசின் கட்டுப்பாடுகள், குறித்த நேரத்தில் பட்ஜெட் கிடைக்காமை, முக்கிய மூலப்பொருட்கள் மீது அமெரிக்காவின் தடை, முப்படைகளுடன் திட்ட ஒருங்கிணைப்பின்மை என்று பலகுறைகளை களையும் நேரம் வந்து விட்டது. பங்கு பத்திர ஊழல், பங்குச்சந்தை ஊழல் இவற்றிலே பல்லாயிர கோடிக்கணக்கான ரூபாய்களைப் பறி கொடுத்தோம். ஆனால் ரூ 34 கோடி ரூபாய் கொடுத்து விட்டு, 'ஆளிள்ளாமல் பறக்கும் விமானம் என்னாச்சு?' என்று கேள்விகள் கேட்கின்றோம். செலவிடப்பட்டது மக்களின் வரிப்பணம். ஒவ்வொரு ரூபாய்க்கும் கணக்கு கேட்கத்தான் வேண்டும். அதில் சந்தேகமில்லை. ஆனால் DRDO'வை முற்றிலும் வேண்டமென்பது மூட்டைப் பூச்சிக்குப் பயந்து வீட்டை கொளுத்தும் கதைக்கு சமானம். ஆயுத வியாபரமென்பது கோடிகள் புரளும் சமாச்சாரம். இடைத்தரகர்கள் அனைவரும் DRDO ஒழிந்தால் நல்லதென்று என்ணுகின்றார்கள். வெறும் இறக்குமதி மட்டும் நமது சிரமங்களையும், செலவீனங்களையும் குறைத்து விடாது.

இங்கிலாந்திலிருந்து கடற்படைக்கு இறக்குமதி செய்யப்பட்ட 'Sea Eagle' என்னும் ஏவுகணை இன்னமும் சோதனைகளில் சொதப்புகின்றது. ஆனால் இறக்குமதி செய்து விட்டோம். DRDO'வை முற்றிலும் தனியார் மயமாக்குதலும் சரியான வாதமாய்ப் படவில்லை. இப்போதைக்கு கொஞ்சம் இறக்குமதி, கொஞ்சம் தனியாரிடம் DRDO பணிகள் ஒப்படைப்பு என்று செல்வது சரியாகப் படுகின்றது.

DRDO சோதனைகளில் செலவழிப்பது சராசரி இந்தியனின் வரிப் பணம் என்பதை உணர்ந்து இன்னும் அதிக பொறுப்புடன் செயல்பட வேண்டும். செயல்பட வேண்டுமென்பது கோடிக்கணக்கான மக்களின் ஆசை. செய்யுமா என்பது மில்லியன் டாலர் கேள்வி.

ஆதாரம்/நன்றி
http://www.israeli-weapons.com/weapons/missile_systems/sea_missiles/barak/Barak.htmlhttp://www.outlookindia.com/rants.asp?date=11/01/2004&type=magazinehttp://www.drdo.org/http://fecolumnists.expressindia.com/full_column.php?content_id=60088http://www.fas.org/spp/guide/india/launch/gslv.htmhttp://www.domesticatedonion.net/blog/index.php?itemid=315

சாபம் ஓய்ந்தது

பாஸ்டனின் ரெட் சாக்ஸ் அணி பேஸ்பாலில் இன்று உலக தொடரில் (வெறும் அமெரிக்கா அணிகளே விளையாடினாலும்!) வெற்றி பெற்று விட்டது. செயிண்ட் லூயியைச் சேர்ந்த கார்டினல்ஸ் அணியை முதல் 4 ஆட்டங்களில் (மொத்தம் 7 ஆட்டங்கள் கொண்ட தொடரிது) வென்றது. கர்ட் ஷில்லிங்கின் பங்கும், ஏனைய ஆட்டக்களர்கள் பங்களிப்பும் மிக முக்கியமானது. இந்த அணியின் கடைசி 8 ஆட்டங்களில் பெற்ற வெற்றி வரலாற்றில் நிற்கும். 1918'ற்கு பிறகு கிடைத்த சாம்பியன்ஷிப் பட்டம் இதுவென்றால் அதன் முக்கியத்துவம் உங்களுக்குப் புரியும்.

பாஸ்டன் பாலா துள்ளிக் குதிப்பது தெரிகின்றது. வாழ்த்துக்கள் !!!

ஆனால், இந்தியா கிரிக்கெட்டில் மிக மோசமாக ஆஸ்திரேலியாவிடம் அடி வாங்குவதைக் கண்டால் வருத்தமாக இருக்கின்றது. ரெட் சாக்ஸ் அணியிடம் தன்னம்பிக்கையை நாம் கற்றுக் கொள்ளவேண்டும்.

DRDO கட்டுரை

ஐகாரஸ் விருப்பப்படி அவுட்லுக்கில் வெளியான கட்டுரை இதோ:

R. S Kumar COVER STORY No Bang For The Buck An annual budget of Rs 4,000 crore, 51 hi-tech laboratories... Yet India's premier defence R&D organisation—DRDO—has little to show for it.
SAIKAT DATTA, RAJESH RAMACHANDRAN

It was a cold, clear February morning when Wing Commander Ravi Khanna took off from Bikaner on a routine flight commanding the Jaguar squadron. He was preparing for the Maha Vayu Shakti 2004 air exercise, the first major one in the new millennium. Except that plane and pilot exploded in an angry fireball over the desertscape.

Now, an official court of inquiry (CoI) has identified a fuse as the culprit for the February 26 mishap. Of course, no one will be punished for the failure of the fuse. Yet, the inquiry into the air crash has for the first time held the Defence Research and Development Organisation's Pune laboratory responsible for the accident. "Sure, it's a heavy tank...but Arjun can go over terrain few tanks can, because of its power to weight ratio." Dr V.K. Atre, Ex-DRDO Chief The report, which was sourced by Outlook, recreates the incident in damning detail. Soon after takeoff, Khanna followed the lead aircraft in the squadron, flying at a distance of 13 km. His target located, Khanna released the bomb. In less than one-tenth of a second, the fighter pilot and his plane exploded.

The report blamed the FBRN-4I fuse, fitted on all 1,000-pound bombs used by the IAF. The fuse had inherent design deficiencies. It didn't have any "unsafe indicators" nor were its sensors functioning. This, said the report, was what caused the explosion. The fuse was designed by the Armament Research and Development Establishment, DRDO's Pune-based lab, which had copied it from an old Soviet design.

Thanks to the Jaguar incident, DRDO and its functioning have come under the scanner. Despite being India's 'premier' defence R&D organisation, DRDO has consistently failed to deliver. And it's not for want of infrastructure or funds, given its annual budget of Rs 4,000 crore and its 51 hi-tech laboratories. But set up in 1958 with the aim of cutting down on arms imports through indigenisation, it's this very objective that the DRDO seems to have lost sight of.
Almost half of this year's Rs 77,000-crore defence budget is earmarked for imports. In fact, the organisation's first major act in the new millennium was to approve a perspective plan from the services entailing defence imports worth Rs 1,20,000 crore for the next 15 years. Today, everything that matters in the Indian military is imported, be it the Russian main battle tanks, Swedish artillery, British aircraft carriers, Russian and German submarines, Russian and French fighters, Israeli electronic warfare systems or British jet trainers.

"The problem with DRDO is that it is over-ambitious. There is no coordination between the DRDO and the users." Gen S.R. Chowdhury, Ex-Army Chief

Its harshest critics describe the DRDO as a white elephant. Others see it as an organisation which begins with grandiose plans but ends up with just copying dated Soviet designs. Says former army chief Shankar Roy Chowdhury, "The biggest problem with the DRDO is that it is over-ambitious. There is no coordination between the DRDO and the users." Consequently, programmes are launched or prototypes are developed which are out of sync with the requirements of the services.

A special review in 2000 by the Comptroller and Auditor General (CAG) of DRDO's Vehicles Research and Development Establishment, Ahmedabad, says it all. According to the CAG, this lab developed a light tank the army did not need. The project was sanctioned in 1983, the army wanted it scrapped in two years. In 1993, the army reiterated its stand and the DRDO chief also recommended its closure. But it was only after firing trial rounds for two more years that the DRDO finally called a halt to the project. The CAG report noted, "The fact remained that R&D efforts and money were spent on equipment the need for which had ceased." The CAG also found 48.76 per cent of the lab's budget spent on salaries; with a ratio of 11 non-scientists for every scientist. In 10 years, from 1988 to 1998, only 18 of the lab's projects were completed, of which only four went into bulk production.

Two years later, in 2002, the parliamentary standing committee on defence reached similar conclusions. "It seems that sometimes priorities are missing," it noted."The poor conceptualisation and over-ambition in trying to make world-class products had sometimes resulted in delays and slip-ups in completion of projects which are vital for modernisation of the forces indigenously. The users—the army, navy and air force—too should share the blame because they pick up brochures abroad and insist the DRDO fulfil all claims made by foreign manufacturers."

There is much the DRDO lists among its achievements: the Integrated Guided Missile Development Programme, the Main Battle Tank (MBT) Arjun, the Light Combat Aircraft (LCA) Tejas, the Remotely Piloted Vehicle (RPV) Nishant and the pilotless target vehicle Lakshya. "The LCA is going a bit slow and I have asked the DRDO for a mid-term quality review of Kaveri." S. Krishnaswamy, Chief of Air Staff But the army is hesitant to operationalise MBT Arjun and has instead gone in for Russian T-90s, while the LCA is still years away from completion. Why, but for fundamental support from ISRO, A.P.J. Abdul Kalam's missiles too would not have taken off. And even among them, it's just Prithvi, with a range of 250-300 km, that can count as a success; its naval version is yet to be perfected. In fact, as DRDO chief, it was Kalam himself who cleared the import of Barak missiles worth Rs 1,250 crore from Israel as a substitute. There is little therefore that can be said about its successes, but plenty about the
DRDO's duds:

Nuclear Submarine Project

INS Chakra It was taken on lease from the erstwhile Soviet Union midway through the nuclear submarine project. But 30 years and Rs 7,500 crore later, India may still have to rely on imports.

It was in 1975 that then prime minister Indira Gandhi gave the go-ahead for the Advanced Technology Vessel (ATV) project to develop an indigenous nuclear-powered submarine. But 30 years on and Rs 7,500 crore later, the DRDO's most prestigious project is yet to materialise. The latest projection is that the country will have a nuclear sub by 2008. But this could well be another case of "indigenous" technology with its vital equipment imported.
Controversy has dogged the project all along. There was even a move to refer it to the central vigilance commissioner in the late 1990s to investigate the "leakage of funds". Though serious allegations were raised, the project was too "hot" for the vigilance commission. In 1992, the CAG attempted an audit, but the report remained unpublished. This makes it the only major military project left unreported by the CAG.

The submarine project's 'top secret' label puts it effectively beyond scrutiny. Till 1983, funds for it were routed through various ministries—surface transport, shipping and atomic energy. An attempt in 1996 to get a techno-economic study done by eminent technocrats was scuttled, with the DRDO conveniently invoking the secrecy clause.

According to those involved with the project, lack of coordination and focus marked the ATV project out as a failure from day one. The first 10 years were wasted in debating what reactor would suit the vessel. The navy, the Bhabha Atomic Research Centre (BARC) and the DRDO failed to agree on crucial issues. The navy was supposed to provide the design, BARC the reactor. Raja Ramanna, then the director of BARC and also the chairman of the Atomic Energy Commission, simply told the navy to keep off the reactor design.

The Soviets had informally offered India a fleet of nuclear subs way back in 1979. But the DRDO and the scientific advisors claimed it could be built indigenously. Says a senior official associated with the project, "Eight years later, in 1987, the Soviet offer was renewed. This time Ramanna and others at an apex board meeting said we'd produce it in no time. ..all that was required was to lease a Soviet vessel."

That happened in 1988. The intention was to copy the design and to train Indian officers to operate the indigenous version as soon as it was ready.All the manuals and detailed documentation were studied but nothing much came out of it. INS Chakra, as the leased sub was called, was a symbol of India's presence in the Indian Ocean till 1991.Thereafter, the lease lapsed.

When Kalam took over DRDO in 1992, the project was still plagued with reactor and design problems.His first deadline was 1995-96; extensions were given continuously. Then PM H.D. Deve Gowda agreed to pump in Rs 2,500 crore. The first trials were a scream—the reactor would not fit into the hull of the submarine! Soviet scientists had pointed to this design discrepancy earlier itself but, alas, too late. The DRDO design was based on the conventional battery-charged SSK class of subs and the reactor was a derivative of BARC's Apsara reactor. A patent mismatch.

For a while, the NDA government toyed with a proposal to lease two Akula class nuclear subs and to acquire technology through reverse engineering, with critical parts imported from Russia. The new proposals would keep the middlemen in defence deals happy and the DRDO 'proud' of building an 'indigenous' nuclear submarine. But the proposals haven't materialised.
--------------------------------------------------------------------------------
Main Battle Tank Arjun

MBT Arjun "Officially handed over" to the army in August 2004 after 30 years and Rs 307.48 crore. Time overrun forced army to import T-90s from Russia. Also unsuitable for prime tank country.

Two months ago, defence minister Pranab Mukherjee "officially" handed over the first set of MBT Arjuns to the army. As the minister and his retinue left the venue, the tanks were promptly rolled back into the factory at Avadi, Tamil Nadu. The army said it was not ready to deploy it in a war theatre. This is the story of one of DRDO's biggest 'successes', a project sanctioned in 1974, expected to go into production in 1984, handed over to the prime minister in 1995 and exhibited at Republic Day parades since 1996.

The director-general of quality assurance has still not given the tank the clearance, a mandatory requirement before any weapon system is inducted into the armed forces. From the initial sanctioned budget of Rs 15.5 crore, the DRDO ended up spending Rs 307.48 crore for a tank which is useless to the army. A former project manager of MBT Arjun had in 1997 said he would never take the tank to war. The DRDO's failure obviously resulted in the country importing Russian T-90s at a cost of over Rs 3,000 crore. For all practical purposes, T-90 will remain
India's main tank for more than a decade.

Arjun, senior army officers say, cannot be used in classic 'tank country'. At 58.5 tonnes, it cannot be ferried across bridges which lead to Hanumangarh and Suratgarh in Rajasthan, considered prime tank battlefields by military planners. Concedes Dr V.K. Atre, who retired last month as DRDO chief and scientific advisor to the defence minister, "Sure, it is a heavy tank and we will have to reinforce the bridges." But he defends the tank stating that "it can go over terrain few tanks can because of its power-to-weight ratio". But weight alone is not the tank's failure. In listing its major deficiencies in 1998, the CAG cited the lack of "accuracy of gun at battle ranges, mission reliability, lethality of ammunition bin, emergency traverse, etc".
So much so that Parliament's public accounts committee which looked into the CAG report was categorical that no R&D benefit was derived out of the Arjun project even 26 years after it was sanctioned.

In 2000, the committee had said that "the delay in development and productionisation of MBT Arjun was attributable, to a considerable extent, to deficient project management and monitoring.Underlining the need to review the existing institutional mechanism for management and monitoring of the project".Needless to say, vital components like engine, fire control system, transmission unit, tracks, thermal sight and night sight were all imported and that too in the early 1980s.

Now, the army is only prepared to use the tank to train its personnel. The limited series production of 124 tanks would thus imply a colossal waste of money. But Dr Atre believes the project has "given us the capability and the confidence to develop better tanks.We have made major strides in self-reliance in defence technology". Sure. The next-generation tanks have already been imported.
--------------------------------------------------------------------------------
Guided Missile Programme

Akash Part of the Rs 2,000-crore Integrated Guided Missile Development Programme, the missile is still awaiting development trials after 20 years. It’s also yet to prove its mettle against multiple targets.

You could call the Agni and the Prithvi surface-to-surface missiles reasonable successes.But the lack of progress in the smaller missiles vexes the army and the navy because they desperately seek a missile cover which the DRDO promised long ago. Trishul, Akash and Nag, part of the DRDO's surface-to-air guided missile programme, have already consumed RS 2,000 crore—and they are yet to be delivered.

In fact, the DRDO went so far as to promise a Rs 6,000-crore anti-ballistic missile defence system in 1998. The presentation was simple, an arrow drawn towards the Rashtrapati Bhawan and another arrow intercepting the first one. Politicians were impressed because Delhi's safety has always been selfishly given exaggerated priority. But the service chiefs opposed this grand idea pointing out that even superpowers have not yet produced any credible missile umbrella against ballistic missiles.

Rather than ballistic missiles, what the army was looking for was a replacement for its ageing Kvadrath and Strella missile of the '60s vintage. The navy wanted a surface-to-air missile for its frigate, INS Brahmaputra. With the DRDO failing to deliver, the navy had to finally go in for the Israeli Baraks.
--------------------------------------------------------------------------------
Light Combat Aircraft

Sanctioned in 1983, the Light Combat Aircraft (Tejas) was to replace the MiG-21 fighters. But 21 years down the line, that seems an even more distant possibility. After an investment of nearly Rs 5,500 crore, the parliamentary standing committee in 2002 noted considerable cost and time overruns in the LCAs. One valid reason for the delay was the US sanctions on critical components, including the GE-404 engines which were to power the Tejas.

Simultaneously, the DRDO began work on an indigenous engine called the Kaveri. However, just last week, the Kaveri engine had another setback when it failed at a height of 18,000 feet while being tested in Russia. With delays in the programme, the IAF is desperately looking for 126 Mirage 2000s to make up for the lack of the Tejas. While addressing the media on October 6, prior to the Air Force Day, Air Chief Marshal S. Krishnaswamy had said, "The LCA is going a bit slow and I have asked the DRDO for a mid-term quality review of the Kaveri aero engine to accelerate its development. Since there will be a delay, we will have to get other aircraft and we are awaiting government approval."
--------------------------------------------------------------------------------
Remotely Piloted Vehicle

RPV Nishant Sanctioned Rs 35 crore initially, 14 years down the line, the army has been forced to scale down nearly 20 original parameters.
Hailed as India's first Unmanned Aerial Vehicle (UAV), Nishant was first conceptualised in May 1990.Sanctioned by the government in October 1991 with an initial budget of Rs 34 crore, it is far from induction by the Indian army 14 years later. It is understood that the army had to waive off nearly 20 parameters it had set in the original quality requirements framed in 1990. In short, it was waiving technical specifications it had set 14 years ago! Meanwhile, much foreign exchange has been lost as all three services have sourced their UAVs from Israel.
So, if we all know what is wrong with DRDO, why isn't someone setting it right? Some would say this is how the powerful arms import lobby would like things to remain. As they see it, as long as India sources its defence requirements from the international market, they're in business. As for arms-exporting countries, it is important that the developing world does not become self-sufficient. The US has to export one fighter plane for every plane inducted into its air force; in France, the ratio is 3:1. This explains how important DRDO's failures are to exporters. But arms exporters and middlemen alone aren't to blame. The bigger goons are the corrupt politicians and bureaucrat, who collect kickbacks.An incompetent DRDO, it suits them just fine.
--------------------------------------------------------------------------------

Saikat Datta And Rajesh Ramachandran

DRDO'வை தனியார்மயமாக்க வேண்டுமா?

DRDO'ல் அரசு செய்யும் முதலீட்டிற்கு தக்க பலன்கள் கிட்டவில்லை என்று அவுட்லுக்கில் 18 அக்டோபர் 04'ல் எழுதியிருக்கின்றார்கள். இது குறித்து எழுதுமாறு ராஜ் கேட்டவுடன் அவுட்லுக்கை இணையத்தில் தேடிப் பிடித்து படித்தேன். ஒரு பத்தியில் பதில் கூற முடியாது. இதைப் பற்றி பல அத்தியாயங்கள் எழுத வேண்டும். ஆரம்பித்து விட்டேன். புலிவாலைப் பிடித்தது போல் ஓடிக்கொண்டு இருக்கின்றேன். விரைவில் சந்திக்கின்றேன்.

இது குறித்து வலைப்பதிவுகளில் கருத்துகள் உலவுகின்றனவா என்று அறிய விருப்பம். பத்ரி, பாரா, பரி, பாட்டில் பாலா, கலெக்டர் பாலா, அருண், நாமக்கல் ராஜா போன்ற பலரின் கருத்தறியவும் அவா.

சமீபத்தில் வெளியான பதிவுகள்

திண்ணை - சரித்திரப் பதிவுகள் - 4 : ஐ.என்.எஸ். தரங்கினி (கட்டுரை)
திண்ணை - அழியாத குற்றங்கள் (கவிதை)

தமிழோவியம்: கேட்டதும் கிடைத்ததும் (கவிதை)

அக்கினி நட்சத்திரம்

That's Tamil.Com இணைய தளத்தில் சமீபத்தில் வெளியான கவிதை

ஆசை மொழி பேசவும்
ஆதுரமாய் அணைக்கவும்
அப்பா வேண்டுமென்று
அழுதது ஆயிரம் முறை

பள்ளிக்கும் பார்க்குக்கும்
கைகோர்க்கும் பாக்கியமில்லை
எனக்குத் தந்தை
இனிஷியலில் மட்டும்தான்

அப்பன் பெயராவது
அறிந்த விஷயம்
அதிக சந்தோஷம்
அளிக்கவில்லை

தொடுப்பு மகனென்று
ஊர்தூற்றும் போது
துக்கம் அடைக்க
தூக்கம் தொலைத்தேனே

கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்
நடக்கும் கொலைக்கு
கர்ப்பத்திலேயே என்னை
கலைத்திருக்கலாமே?

அறியாத இரவுகளில்
புரியாத சப்தம்
காலையில் எழுந்தவுடன்
கனவுகள் வலிக்கும்

அப்பா வந்து வழமையாய்
அவசரமாய் வெளியூர் போகும்
அம்மா சொன்ன பொய்யின்
உண்மை சுடும்

உன் உயிலில்
பங்கு வேண்டாம்
உன் சொந்தங்களின்
பந்தமும் வேண்டாம்

அரையிருட்டு உறவுக்கு
அர்த்தம் கொடுப்பாயா?
உந்தன் விந்தினில் விளைந்ததை
உலகிற்கு உரைப்பாயா?

மகனேவென்று மடியில் கிடத்தி
ஆண் குந்தியாய்
அழுவேனென்று சொல்
மரிக்கின்றேன் இப்போதே

முடியாவிடில் சொல்லி விடு
விபரம் தெரியும் வயதில்
கரத்திற்கு வலு வரும்
காத்திருப்பேன் அதுவரை

நிதர்சனம்

காலுக்கு கிடைத்த கல்லை
உதைக்கும் உத்வேகம்
விளையாட்டாய் பிறந்த
வினையாய் காதல்

உயர உயரப் பறந்த
உணர்வுகளுக்குத் தெரியாது
தவறி விழுந்தால்
அடி பலமென்று

திகட்ட திகட்ட
திகழ்ந்த இனிப்புத்தான்
பகுத்தறிவு மட்டும்
பல்லிளித்த காலம்

எனக்கு நீ
உனக்கு நான்
அந்தம் கண்டோம்
ஆதியே அறியாமல்

உன் குற்றமா
என் குற்றமா
நதி மூலமா
ரிஷிமூலமா

என் வீட்டு ரோஜா
மணத்தாய் நீ
மல்லிகையாய்
மாற்றான் தோட்டத்தில்

கிட்டாத மாத்திரத்தில்
வெட்டென மறக்காமல்
மௌன அழுகையின் நீட்சியாய்
கேவும் மனம்

அப்புசாமியும் சனிப் பெயர்ச்சியும்

சமீபத்தில் திண்ணையில் வெளியான நகைச்சுவை கட்டுரை

எ.பி. (எலக்ஷனுக்குப் பின்) அம்மா தான் போட்டிருந்த பல சட்டங்களை வாபஸ் வாங்கும் காலகட்டம். H முத்திரை, மத மாற்ற தடை சட்டத்தோடு லாட்டரிச் சட்டத்தையும் வாபஸ் வாங்க (இப்போ கற்பனைதான் சீக்கிரமே உண்மையாகலாம்!), ஆம்பூர் அப்புசாமிக்கு லட்சுமி கடாட்சமடித்தது. அதனால் ஹாலிவுட்டில் ஒருவருக்கு சனி பிடித்ததென்றால் நம்ப முடிகின்றதா? விரிவாகப் பார்ப்போம்.

நீண்ட நாட்களுக்குப் பின்னர் லாட்டரி தடைச் சட்டம் விலக்கப்பட்டதைக் கொண்டாடும் வகையில் வடகிழக்கு மாநிலங்கள் அனைத்துமிணைந்து ஸ்பெஷல் சீட்டு ஒன்றை வெளியிட்டது. 'பூமிமாதா' என்று நாமகரணமிட்ட அந்த சீட்டின் முதல் பரிசினைக் கேட்டால் மூர்ச்சையடைந்து விடுவீர்கள். ஒரு கோடி, இரண்டு கோடி ஆறு கோடியில்லை. மொத்தம் நூறு கோடி. பெட்டிக்கடையிலிருந்து, பஸ் ஸ்டாண்டு வரை, சிறுவர் முதல் பெரியவர் வரை உச்சரித்த ஒரே பெயர் 'பூமி மாதா'.

ஆம்பூர் அப்புசாமி முடிவு செய்து விட்டார். பென்ஷன் பணமான இரண்டாயிரம் ரூபாயையும் பூமிமாதா சீட்டுகளிலேயே முதலீடு (?) செய்ய வேண்டுமென்று. மகன் கேட்டால் வழியில் பிக்பாக்கெட் அடித்துவிட்டார்களென்று சொல்லிவிட வேண்டியதுதான். விதவிதமான வரிசைகளில் மொத்தம் 20 சீட்டுகள் வாங்கி, குலுக்கல் தினம் வரை பெட்டைக்கோழியாய் அடைகாத்தார். யார் அதிர்ஷ்டமோ முதல் பரிசு கிடைத்தும் விட்டது.

பரிசு கிடைத்த அதிர்ச்சியில் கொஞ்சநாளில் கிழம் மண்டையைப் போட்டு விடுமென்று எதிர்பார்த்த மருமகளுக்கு பெருத்த ஏமாற்றம். அப்புசாமியின் திடகாத்திரம் கூடியதோடு மட்டுமின்றி, தினமும் உடற்பயிற்சியையும் ஆரம்பித்து விட்டிருந்தார். ஒரு ஆங்கில வீடியோ கேஸட் பார்த்து குனிந்து நிமிர்ந்து கொண்டிருக்கும் போதுதான் அந்த ஐடியா பளிச்சிட்டது.

உடனே மகனை அழைத்தார். "டேய் ராமசாமி, நான் ஒரு முடிவுக்கு வந்துட்டேன். உடனே ஒரு படம் எடுக்கப்போறேன். இப்ப என் ரேஞ்சுக்கு ஹாலிவுட் ஆளுங்களைப் போட்டு தமிழ் படம் எடுக்கணும். சமீபத்துலதான் ஆனந்த விகடன்ல படிச்சேன். யாரோ சியாமளாவாம். அவங்களை உடனே புக் பண்ணப் போறேன்."

"தாத்தா அது சியாமளா இல்லை. சியாமளன். அப்புறம் அவரு டைரக்டர்", படித்துக் கொண்டிருந்த பேரன் திருத்தினான்.

"சரி. அப்ப நான் படத்தை தயாரிக்க மட்டும் செய்யிறேன். கிளம்பு"

"எங்கப்பா?"

"சியாமளாவை... இல்லை... இல்லை... சியாமளனை புக் பண்ணத்தான்"

"தாத்தா சியாமளன் அமெரிக்காவுல இருக்காரு"

மகனை விட பேரனின் இன்வால்வ்மெண்ட் தாத்தாவுக்கு உற்சாகம் தந்தது.
"பேராண்டி என்ன பண்றதுன்னு நீயே ஐடியா கொடு"

"தாத்தா முதல்ல விளம்பரம் கொடுப்போம். பெரிய ப்ரொஜெக்ட்ங்றதால ஒரு கன்சல்டண்ட் கம்பெனிய ஹயர் பண்ணிடுவோம்."

"என்ன இழவோ...ஒண்ணுமே புரியல. பாத்து செய்யுடா பேராண்டி."

பத்து நாட்களில் பன்முனை (Multi-Prong?) வேலைகள் துரிதமாய் நடந்தேறின. நாத் சினி கன்சல்டண்ட்ஸ் தேவையான அனைத்து பணிகளையும் ஒருங்கிணைத்தார்கள். ஒருவழியாய் சியாமளனின் அப்பாயிண்ட்மெண்டையும் வாங்கிவிட்டார்கள். ஆனால் உடனடியாக பயணம் செய்ய முடியாத காரணத்தால் ஒரு பெரிய ஹாலில் லைவ் சாடிலைட் மூலம் கான்பரன்ஸ¤க்கு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது.

எப்படியாவது சியாமளனை வளைக்கும் எண்ணத்தில் கோடம்பாக்கமே குழுமியிருந்தது.

நடிகர் சங்க தலைவரான விஜயகாந்த் ஆரம்பித்தார். "அமெரிக்க சினிமாவை ஆளும் சியாமளருக்கு அடியேனின் வணக்கங்கள். ஒரு அருமையான கதை கைவசமிருக்கு. மக்கள் சேவையே குறிக்கோளாய் பிறந்து வளரும் இளைஞன், ஒரு துடிப்பான புரட்சி எழுத்தாளனாகின்றான். அவனது எழுத்து ஒரு அரசியல் தலைவரை உசுப்பிவிட, பிரச்சினைகள் ஆரம்பமாகின்றது. பிரச்சினை என்றவுடன் இமயமலைக்கு ஓடி விடாமல், ஐ.நா. சபை வரை நீதி கேட்டுப் போராடுகின்றான். இதனால் கவரப்பட்ட உலக வங்கி அவனுக்கு கட்சி ஆரம்பித்து, தேர்தலில் போட்டியிட நிதியையும் லோனாக வழங்குகின்றது. பின்னர் அந்த ஏழை எழுத்தாளன் முதலமைச்சராகி லோனை அடைக்கின்றான். எழுத்தாளனாகவும், அவனது பெரிய அண்ணனாகவும் நானே நடிக்கப் போகின்றேன். தம்பி லியாகத் அலி கான் வசனத்தைப் பார்த்துக்குவார். நீங்க இங்க வந்துதான் டைரக்ட் செய்ய கட்டாயமேதுமில்ல. அப்பப்போ இப்படி சாடிலைட்ல கூட ரஷ் போட்டுப் பாத்துக்கலாம். என்ன சொல்றீங்க?"

சியாமளன் அவசர அவசரமாக பக்கத்திலிருந்த கிளாசிலிருந்து நீரோ, என்னமோ பருகினார்.

சிம்பு துள்ளியெழுந்து ஆரம்பித்தார். "இது நம்மைப் போல இளைஞர்கள் காலம். சூப்பரான சப்ஜெக்ட் வெச்சு அசத்திடலாம். ரெஸ்டாரண்ட்டில் டேபிள் துடைக்கும் பையன் சூப்பர் நடிகர் ஒருவரின் மகளைக் காதலிக்கின்றான். இதனிடையே ஒரு ஒரிஜினல் சினிமா டைரக்டரின் ஒல்லிப்பிச்சா பையனும் அதே பெண்ணைக் காதலிக்கின்றான். அனைத்து சூழ்ச்சிகளையும் முறியடித்து டேபிள் பையன் சூப்பர் ஸ்டாரின் பெண்ணைக் கைப்பிடிப்பதுதான் கதை. ஒரு டைரக்டரா பிலடெல்பியாவில் டூயட் பாட மட்டும் ஏற்பாடு செய்ங்க. ஜமாய்ச்சுடலாம்."

ஒரு பெரிய கர்ச்சீப்பை அவசர அவசரமாய் எடுத்து சியாமளன் முகம் துடைப்பது அப்பட்டமாய்த் தெரிந்தது.

நடுவிலே முரளியின் கல்லூரி காதல் கதை, விஜய்யின் கிட்டிப்புள்ளை மையமாய்க் கொண்ட 'கபடி'க் கதை, பிரஷாந்த்தின் 'காக்கி'க் கதையெல்லாம் முடிந்தது.

சியாமளன் அஷ்டகோணலுடன் நெளிய ஆரம்பித்தார்.

பின்னர் நீளமான முடியுடன் விக்ரம் வந்தார். பிரஷாந்த் மட்டும் முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டார். "உங்களை மாதிரியே படமெடுக்கணும்னு நினைச்சு இங்கே சிலர் படமெடுத்து மக்களுக்கு 'ஷாக்' கொடுக்கிறாங்க. என்னோடது ஒரு சூனியக்காரன் கதை. ஆனா நல்ல சூனியக்காரன். சிறிய வயதிலில் ஒரு ஏரியில் தவறி விழுந்து இறக்கும் தருவாயில் மருத்துவர்கள் அச்சிறுவனைக் காப்பாற்றுகின்றனர். இருப்பினும் மரணிக்கும் நிலை வரை சென்றதால் அமானுஷ்யங்களுடன் பரிச்சயம் ஏற்பட அதை வைத்து ஊருக்குள் சூனியங்களை எடுப்பதுதான் ஹீரோவின் வேலை. சிக்கனமாக ஓட்டேரி மற்றும் பெரம்பூர் மயானங்களிலேயே முழுப்படப்பிடிப்பையும் முடிச்சிடலாம். மேலும் வித்தியாசமா இப்படத்தில் ஹீரோ மட்டும்தான் பேசுவான். கண்டிப்பாய் நேஷனல் அவார்டுதான். என்ன சொல்றீங்க?"

"அடப் பாவிங்களா. என்னோட Sci-Fi சேனல் பேட்டியைப் பாத்துட்டு எனக்கே அல்வா கொடுக்கிறீங்களே", சியாமளன் நினைத்து முடிக்கவில்லை.

"அதனாலென்ன தப்பு", என்றபடி எழுந்தார் கமலஹாசன். "என்னோட 'சிப்பிக்குள் முத்து' பாத்துட்டு உங்காளுங்க Forrest Gump எடுக்கலியா? தமிழன்

வெறும் ஹாலிவுட் படங்கள் சுட்டது போக இப்போது மெக்ஸிகோ படங்களையும் தழுவ ஆரம்பித்தது பரிணாம வளர்ச்சிதானே? திருட்டு தப்பேயில்ல. ஆனா திருட்டு விசிடி தான் தப்பு. ஹாலிவுட்லயிருந்து வந்து எடுத்தாலும் படத்துக்கு தமிழ் பேருதான் வைக்கணும். தமிழ்நாட்டுக்கு தமிழனுக்குத்தான் சொரணையில்ல. அதுனால உங்களுக்கு இருக்கும்னு நம்பறேன்."

"கமலஹாசன் என்பது தமிழ்ப் பெயரா?" கூட்டத்துல யாரோ முணுமுணுக்க கோபப்பார்வை வீசினார் கமல்.

"சரி படத்துக்கு வருகின்றேன். திருட்டு விசிடி பார்த்துவிட்டு அதன்படியே ஒரு கொலை நிகழ்வதை சிறுவன் கமல் பார்த்துவிடுகின்றான். அதனால் வளர்ந்து பெரியாளானவுடன் விசிடி, டிவிடி ஏன் கிராமபோன் ரெக்கார்ட் வைத்திருப்பவனைக் கண்டாலும் கொடூரமாக கொலை செய்து விட்டு, நினைவுச் சின்னமாக ஏதாவதொரு டிஸ்க்கை எடுத்துச் செல்வதை வழக்கமாகக் கொள்(ல்)கின்றான். ஒரு நாள் கொலை செய்யப்படுபவன் முகம் தன்னைப் போலவே இருக்க, சில மணித்துளிகள் நிதானிக்கின்றான். அவன் வேறு யாருமல்ல. அவன் அவனுடைய பெரியம்மாவின் பையன்தான். அதாவது அதுவும் நான்தான். I mean Spilit or multiple Personality. கொலை செய்யும் ஹீரோவுக்கு மொட்டைத்தலை. அவனது மார்பு முடியை சுருட்டி அலங்காரம் செய்ய ஹாலந்து ஹேர் டிசைனர், மற்றும் ஆயிரமாயிரம் அடிகளில் கிராபிக்ஸ் கொலை'ன்னு கலக்கிடலாம். போலீஸ் இன்ஸ்பெக்டராக அப் பாச்சினோவை பேசி முடிக்கலாம். அப்புறம் ஒரு சின்ன ரோலில் கேத்தரின் ஜீட்டா ஜோன்ஸ¤டன் முத்தக் காட்சியை சிம்பிளாக வைக்கலாம். என்ன சொல்றீங்க?"

"என்ன இழவுடா இது? வசமா மாட்டிக்கிட்டோமே?", சியாமளன் பரிதவிக்கத் தொடங்கினார்.

வருவாரா மாட்டாரா என்று உலகமே குழம்பிக் கிடக்க கடைசியில் வந்தே விட்டார் ரஜினி. மேக்கப் போடாத ரஜினியை யாரென்று முதலில் சியாமளனுக்குப் புரியவில்லை. இருப்பினும் ஒருவாறு சமாளித்து சிரிப்பை உதிர்த்தார்.

ரஜினி தான் எழுதி வந்திருந்ததை கிடுகிடுவென்று படிக்க ஆரம்பித்தார். "திரு. சியாமளன் அவர்களே! ஜக்குபாய் படமெடுப்பதாய் இருந்தேன். ஜக்கு என்றால் இந்து. பாய் என்றால் முஸ்லிம். இரண்டையும் இணைத்து இந்து-முஸ்லிம் ஒற்றுமையைக் கூற நினைத்தேன். நண்பர் கூட்டத்தில் அடைக்கலம் புகுந்த எதிரிகள் சிலர் தடுத்து விட்டனர். நான் கன்னடனா? மராட்டியனா? தமிழனா? இல்லை. எதுவுமே இல்லை. நான் 'மனிதன்'. இதை மீண்டும் நிரூபிக்க டைரக்டர் வாசுவிடம் பொறுப்பைத் தந்துள்ளேன். சந்திரமுகியோடு ஒரு 'சர்வநிவாரணி' படமும் தருவேன். நன்றி, வணக்கம்."

"ஆனா கதைய சொல்லவேயில்லியே?" சியாமளன் பதறினார்.

"அதை ஷ¥ட்டிங் ஸ்பாட்ல டெவலப் பண்ணுவோமே."

"என்னது கதையை டெவலப் பண்றது ஷீட்டிங் ஸ்பாட்டிலேயா?"
கரன் தாப்பர் முன்னே பேட்டி கொடுத்த கபிலைப் போல் தேம்பியழும் சியாமளனை பெரிய ஸ்கீரினில் பார்க்கப் பரிதாபமாய் இருந்தது.

விவேக் உச்சஸ்தாதியில் குரல் கொடுத்தார், "அப்பவே சொன்னேனடா....எஸ்கேப்".

சாமிக்குத்தம்

சமீபத்தில் திண்ணையில் வெளியான கவிதை

நேந்துக்கிட்டதை நேர்த்தியா முடிக்கோணுமில்ல?
அம்ம வாத்த புள்ளைய ஆத்தா காப்பாத்துன்னு
ஒண்ணாத்தானே கூவினோம்?
விசனப்பட்டாள் மனைவி

மூணாந் தண்ணி முடிஞ்ச கையோட
சிதறுகா அடிக்கறோமுன்னு கதறினோமே
மூணு மாசதுக்கப்புறமும் போவ முடியலியே
ஆத்தா கோவம் ஆவாதுங்க

அண்ணாநகரில் புது அபார்ட்மெண்ட்
ஆயிரம் சித்தாட்களில் ஆறுமுவம் ஒருவன்
ஆத்தா கடன் தீர்க்க தேவையென்னவோ
அரைநாளு விடுப்புத்தான்

என்னா கலீக்டருன்னு நினப்பா?
ஒப்பந்த மேஸ்திரி
ஸ்டாலினாய் கொக்கரித்தான்

நாள் கூலியில்தான் காயும்
வீட்டின் உலை இல்லாவிடில் வயிறு
இன்னைக்கு முடிச்சிடுதேன சொன்னாலும்
குழப்ப முடிச்சில் ஆறுமுவம்
குஷியில் மனையாள்

கூரைத்தள வேயும் நாள்
கூவி சேவலழலைக்கு முன்னே
கூலி சேவகம் செய்ய ஆறுமுவம்

கலவையெந்திரம் அவனின் கவலை அறியவில்லை
காலம் கரைந்தது
பாக்கெட்டில் பத்துரூவாய்
காரணத்துடன் கனத்தது

ஆத்தாவைவிட பயமுறுத்தினாள் மனைவி
களைப்புடன் ஊர்ந்தான்
வேல் நிறுத்திய தெருக்கோயில்
அருகே பரிச்சயமான பிச்சைக்காரன்

எட்டுமாதமாய் எட்டிப்போன பாதைதான்
தானத்தைப் பசி தோற்கடிக்கும் அவலம்
பொட்டிலடிபட்டதுபோல் சிலிர்த்தான் ஆறுமுவம்

வெத்திலப்பாக்கு மடிப்பிலிருந்து
விபூதி குங்குமம் பூசி
கடனடைத்த பெருமையில் பெண்டாட்டி

சக்கரக்கட்டை பிச்சைக்காரன் மட்டும்
பத்து ரூபாயை பார்த்து இன்னும் குழம்பியபடி

சமீபத்திய பதிவுகள்

தமிழோவியம்: கவிதை - அது ஒரு வசந்தகாலம்

thatstamil.com: சிறுகதை - அக்கரைப்பச்சை

திண்ணை: கட்டுரை - சரித்திரப் பதிவுகள் - பிஸ்மார்க்

நேரம் கிட்டினால் எட்டிப் பாருங்கள்.

செல்லுலாய்டு கனவுகள்

உண்மையை மிஞ்சிய பிரமை
உற்சாகத்திற்கும் குறையேதுமில்லை
வானமும் தொட்டுவிடும் தூரம்தான்
பாடலாசிரியன் வரிகளிலாவது

இயல்பே திரிபாக பிம்பம் உருவாக்கி
நிதர்சனத்தை நிழல் வெற்றி காணும்
கிராமக் காட்சி முடிந்ததும் வெளிநாட்டில் டூயட்
தயாரிப்பாளனின் சுருக்குப்பை எதிர்பார்ப்பில் விரியும்

ஆழம் பற்றி அதீத கவலையில்லை
சட்டிகாலியானதால் அகப்பைக்கும் அவஸ்தையில்லை
கருவே இல்லாததால் கலைப்பதில் கடினமில்லை
எழுதச் சொன்னால் கதை விடும் ஆசிரியர்கள்

கடைசியாய் வருதல் கழிசடை களைதல்
ஏகலைவன் வில்லும் எவனது சொல்லும்
என்முன் என்றும் ஜெயிக்காது
குத்தும் வசன கர்த்தாவின் வரிகள்

விரலசைவில் உலகம் வைத்திருப்பினும்
புகழெனக்கு அதீத போதையூட்டுவதில்லை
ஆகாயத்தில் பறந்து அந்தர் பல்டியடிக்கும்
அசல் நாயகனுக்கு நகல் நடிகன்தானே நான்

மனித நேயம்

இவ்வாரம் திண்ணையில் வெளியான கவிதை

புழக்கடை இறுக்கமாயிருந்தது வெக்கை வெளியிலா
துணைவியின் இடை வெளியிலா
விளங்கவில்லை வெளியே வந்தேன்

மாதக்கடைசியாய் கும்மிருட்டு பயமுறுத்தியது
ஈனஸ்வரத்தில் நம்பிக்கை தெருவிளக்காய் மினுக்கியது
சேருமிடம் தெரியாமல் நடக்கும்போது
ஞானியாயுணர்ந்தேன் நம்புங்கள்

கழுதை விட்டுப்போன குட்டிச்சுவற்றில் சப்தம்
இதென்ன ஒன்று இரண்டென கதம்பக் குரல்கள்?
பொதுக்கழிப்பறை சுவாரசியத்தில்
எட்டிப் பார்க்கும் மனம் கட்டுப்படவில்லை

கார்த்திகை மாதக் களைப்பில் தாய்
குட்டிகள் முலைக்காம்புகளுடன் மோதல் நடத்தின
தெரு நாய்க்கு உணவில்லையெனில்
ஜகத்தினையழிக்க எவனாவது சபதமா பூண்டான்?

உள்ளுணர்வு உந்த ஆபத்தோவென
தாய்நாய் எழும்ப குலைப்பு மட்டும் பயமாயில்லை
கர்ப்பத்தில் ஊட்டச்சத்துணவு கிட்டவில்லை போலும்

இல்லத்தில் பழையது இரவு வைத்தால் ஊசிவிடும்
நாய்க்கிடலாமென்றால் வெக்கை மீண்டும் வெளிப்பட்டது
போன பிறவியில் புரவலனாய் நொந்திருப்பேன்

ஆந்தையாய் மாறி உலவியபின் இரவில் கோழித்தூக்கம்
புழுக்கம் மட்டும் இன்னும் இறுக்கமாய்
அன்றாட அலுவலுக்கு பலியாடாய் சிங்காரிப்பு

பழக்கமான பாதை பார்த்துச் சலித்த முகங்கள்
கேட்டு மரத்த சப்தங்களில் மொய்க்கும் ஈக்களின் சப்தசுரம்
நிமிர்ந்து பார்த்தேன் ஏதாலோ அடிபட்டிறந்த தாய்நாய்

உள்ளே புரியாத பாகமொன்று மளுக்கென்று ஒடிந்தது
பழசு போட்டிருந்தா புழக்கடையிலே தூங்கியிருக்குமோ?

புதுசாய் கண் திறந்த குட்டி முறைத்தது
வளர்ந்தபின் என்னை கட்டாயம் கடிக்கலாம்
எதிலும் அடிபட்டிறக்காமலிருந்தால்

இயல்பும் திரிபும்

விஞ்ஞானத்தால் அஞ்ஞானம் போக்கி
ஊர் போற்றும் உபாத்தியார்
பிள்ளையின் கேள்விக்கு சிடுசிடுப்பார்

பிணி நீக்கிக் களி காண்பார்
பெருமருத்துவர் பெயரும் கண்டார்
சளியிருந்தால் வரத்தான் செய்யுமென்பார்
தளர்ந்து கிடந்த தந்தையை நோக்கி

வீடு மறந்து நாட்டை கவனிக்கும் சேவகி
இல்லாதவனை விட்டு பெருமாளுக்கு பிச்சையிடும் பக்தன்
இச்செயல்கள் இயல்புகளா இல்லை திரிபுகளா?

நேர் கோடுகள்

கல்வியே மாசிலா மருந்து கவனமாய்த்தான் பருகினேன்
எட்டிஉதைத்ததொதுக்கீடு இன்னும் வலிக்கின்றது
பாதி மதிப்பெண்ணில் பாதை மாறியதால்

கூலிக்கு மாரடிக்க தொலையூரில் வாய்ப்பு
நெடிதுயர்ந்த தகப்பனின் பிம்பம் குறுக்கே
சிபாரிசு மடல் சுக்கலாய் இரங்கல் பாடியது

பெருந்தன்மையாய் மாமா தன்பெண் விடுத்தார்
கணிணி தெரியாத கயவனெனக்கும் ஒருவழியாய் கண்ணாலம்
கைக்கும் வாய்க்கும் சண்டை கிழிந்தது சம்பளக்கவர்

ஆசை அறுபது மோகம் முப்பது பாதிக்கணக்கானது
கேள்விகளே வாழ்க்கையான போது அரிதாய் விடையும்
அழகான நல்முத்து தாரத்தின் பரிசாய் சிரித்தது

சிறிதே வளையலாம் தப்பில்லைதான்
சண்டமாருதத்தில் மரமொடிய புல் சிரிக்கும் ஆனால்
தண்டவாளங்கள் வளைந்தால் பயணமே பாழன்றோ?

நானும் ஆரம்பித்தேன் நல்முத்துவிடம்
கல்வியே மாசிலா மருந்து
தகப்பன் பிம்பம் தடையாய்த் தெரியவில்லை

ரஷ்யாவில் தீவிரவாதத் தாக்குதல்கள்

இரு விமானங்கள், ஒரு சுரங்கப் பாதை குண்டுவெடிப்பு கடைசியாக முன்னூறுக்கும் அதிகமானோரை (அவற்றில் பாதி குழந்தைகள்) பலி கண்டது தீவிரவாதம். ரஷ்ய அதிபர் புடின் பொறி கலங்கிப் போய்விட்டார்.

புது முறையாக தீவிரவாதம் இப்போது ரஷ்யாவில் 'இறக்குமதி' செய்யப்பட்டிருக்கின்றது. அதாவது அல்-கொய்தா தீவிரவாதிகள் (சௌதி அரேபியாவைச் சேர்ந்தவர்) பங்கு பெற்றுள்ளார்களாம். ரஷ்யாவின் அதிரடிப்படையினர் அவசரம் காட்டியதால் இவ்வளவு சேதாரமெனச் சொல்லப்படுகின்றது. இருப்பினும் ஒரு பள்ளியில் குண்டுகளை விதைத்து ஆயிரக்கணக்கான மக்களை, குழந்தைகளை பிணைக்கைதிகளாய் வைப்பதற்கு ஒரு 'மனம்' வேண்டும்.

ஜம்மு காஷ்மீரில் ஆப்கானியர் மற்றும் பாகிஸ்தானியர் தீவிரவாத 'இறக்குமதி' காலங்காலமாக செய்து வருகின்றார்கள். மனித நேயம் மிக்கோரே!!! பாருங்கள் தீவிரவாதத்தின் கோரக் காட்சிகளை...



எங்கும், எப்பொழுதும், தீவிரவாதம் ஒரு தீர்வாகாது. புரிந்தால் சரி...

மரத்தடி ஆண்டுவிழாப் போட்டி

நான் எழுதிய சிறுகதையும், புதுக்கவிதையும்:

மௌன சாட்சிகள் (சிறுகதை) http://www.maraththadi.com/article.asp?id=1931
முக்கோணங்கள் (புதுக் கவிதை) http://www.maraththadi.com/article.asp?id=1935

வந்தியத்தேவன்.

கோணல் புத்தி கோயபல்சுகளுக்கு

என்னை முன்னாள் நண்பராகவும் இன்று எட்டப்பராகவும் சித்தரித்த திருமிகு சுந்தரராஜன் பசுபதி என்ற மூக்கருக்கு அநேக கோடி நமஸ்காரங்கள்.

நடைச்சித்திரத்தில் ஊர்க்குருவி உங்களை நேரடியாக எதுவும் சொல்லாமல் முதுகில் குத்திவிட்டதென்றீர்கள். கொள்கை என்பது முதுகெலும்பு. ஆனால் கொள்கை ஏதுமில்லாத உங்களுக்கு வலி அதிகம் இருக்காதென நம்புகின்றேன். சிநேகமே இல்லாதபோது துரோகமெங்கிருந்து வந்தது? யாம் துரோகம் செய்தால் தாங்கும் சக்தி உமக்குண்டோ?

தடியால் அடித்து கனிய வைத்தீர்கள். மிக்க நன்றி. அதற்காக 'பொத்திக்கொண்டும்', 'காரமாகவும்' பிறர் திருப்திக்கு எழுத எனக்கு எந்த நிர்பந்தமும் இல்லை. ஆமாம் வலைப்பூக்களில் எழுதுபவரென்ன சாகித்திய அகாதமிக்கும், நோபல் பரிசுக்குமா எழுதுகிறோம்? வர்த்தகக் கட்டாயம், பத்திரிக்கை நடத்துகின்றேன் என்ற பேத்தல்கள் வேண்டாமே? அது சரி உங்கள் வலைப்பூ அல்லவா? உங்கள் சுதந்திரத்தில் தலையிட எனக்கென்ன உரிமை?

வாப்பாவின் கட்டுரையில் இரண்டு இடங்கள் இடித்தன. ராஜபாளையத்தில் பிரபாகரன் சீருடையில் வைகோ மற்றும் இறுதியில் 'குடத்திலிட்ட விளக்குகள்' முடிவு. முன்னது கட்டுரையின் போக்கை திசை திருப்ப முடிவில் வாப்பா ஈழத்தமிழரின் நலனிலிருந்து பிசகி தீவிரவாதத்தை சிலாகிப்பது போலிருந்தது. அதைத்தான் அவரது பாணியிலிலே 'நடைச்சித்திர பாணியில்' ஊர்க்குருவியாய் சொன்னேன். இதில் ஊர்க்குருவியார் மூக்கன் வலைப்பதிவைப் படித்தார் என்று சொன்னால் கோர்வை இடிக்குமென்று விகடனில் 'மாணவ நிருபராயிருந்த' உனக்குத் தெரியாததா?

சரி உங்களோட சமீபத்திய பதிவுகளைப் பார்ப்போமா?

அது எப்படிங்கோ?

"எங்க ஊர் பிரச்சினை பிடிச்சது தான் சாமி. திண்ணியத்துல பீயைக் கரைச்சுஊத்துவாங்க. கோயில்கள்ள தமிழ்ல மந்திரம் சொன்னா தீட்டும்பாங்க. தமிழனை எல்லாம் இந்தி படிக்காதன்னு சொல்லிட்டு, பேரனுக்கு இந்தி சொல்லிக் கொடுத்து அமைச்சராக்குவாங்க. தேர்தலுக்கு தேர்தல் விதவிதமா பிரியாணியும் சாராயமும் ஊத்தி மாறி மாறி சவாரி பண்ணுவாங்க. பவுடர் மூஞ்சிக்கு ஏமாந்து போய் அரசுப் பொறுப்பை கையில் குடுப்பாங்க. பெரிய வீட்டு மனுசஙக வப்பாட்டி கதையை பத்தி பத்தியா எழுதுவாங்க. இரட்டை டம்ளர் முறை இன்னமும் இருக்கு எங்க கிராமங்கள்ள...மணிப்பூரில கலவரம்தான். குஜராத்துல கொடுமைதான்( அந்தக் கட்சிக்கு தேர்தல என்ன ஆச்சுன்னு பாத்தீங்களா)"

இந்த அத்தனை குறையும் எதிர்த்துக்கிட்டும், எழுதிக்கிட்டும், என்னைக்காவது இதையெல்லாம் மாத்திடலாம்ங்கிற நம்பிக்கையோடும், ஜனநாயகத்துலயும் , பேச்சு வார்த்தையிலயும் இதெல்லாம் எதிர்கொள்ளலாம் என்ற சாத்வீகமான நம்பிக்கைகளோடவும் எங்க திருக்கூட்டம் வாழ்ந்துகிட்டிருக்கு. மாறும்ங்கிற நம்பிக்கைதாம் ஆதாரம் எங்களுக்கு அம்மா குணம் சரியில்லைனா, பக்கத்து வீட்டுக்காரிய அம்மாவா ஏத்துக்க முடியாது எங்களால - தங்கமணி மாதிரியும், சுந்தரவடிவேலு மாதிரியும்."

ஆமாம் கொள்கைச் சிங்கம் யாருங்கோ?

"தமிழ்நாடு என் தாய். இந்தியா என் தகப்பன். ஈழத்தமிழன், கொஞ்சம் வளர்ந்து விட்ட என் முரட்டுச் சகோதரன். இவர்களில் யாருக்கு
ஏதாவதென்றாலும் எங்கள் நெஞ்சம் பதறும். அந்த உணர்வு உங்களுக்கும் வர, எனக்கு வேண்டுவதை தவிர வேறு வழி இல்லை. இதற்கு மேல் இது விஷயமாக பின்னூட்டம் கொடுப்பதற்கும், மறு பதிவு போட்டு லாவணி பாடுவதற்கு எனக்கு இது Time pass விஷயமில்லை. உணர்ந்தால் உணருங்கள். இல்லாவிட்டால் கட்டிப்புரண்டு உருண்டு கொண்டிருங்கள். பொத்திக் கொண்டு போகச் சொல்கிறவர்கள் தன் கவிதையையே மறுபடி வாசியுங்கள். கைகள் தானாகவே செல்லுமிடம் விளங்கும்.

பெரிய்ய்ய்ய்ய்..ய்ய்ய்ய்ய்ய் கும்பிடு எல்லாருக்கும்...."

அடேங்கப்பா அசத்திட்டீங்க!!!


"நிறைய படிக்க ஆசை. நிறைய தெரிந்து கொள்ள ஆசை. கொள்கைகளை உருவாக்கிக் கொண்டு அதற்காக கட்சி கட்டுவதை விட எதையும் மறுபார்வை பார்க்க ஆசை. யாருக்கும், எக்காலத்திலும் எதற்காகவும் சார்பு நிலை எடுக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. ஏனெனில் நான் எந்தக் குழாமிலும், எந்தப் பொறுப்பிலும் இல்லை. எழுத்தாளனாகி பெரிய பேர் வாங்கும் ஆசை இல்லை. புத்த்கம் போட்டு முகவாய்க்கட்டையில் பேனாவோடு, புத்தகங்களின் பின்னட்டைகளில் போஸ் பொடுக்கும் ஆசை இல்லை. கொள்கைகளை உருவாக்கி, என் பேனாவை வைத்து உலகத்தை ஒரு "பெரட்டு பெரட்டிவிட" எனக்கு ஊக்கம் ஒன்றும் இல்லை. சுத்தம் காரணமாக பல் துலக்க முற்பட்டு, அது அனிச்சை செயலாகி, தினமும் பல் விளக்கியும் , காரணம் தெரியாமல் கடனே என்று செய்வதால் நாம் ஊத்தைவாயர்களாக ஆவதைபோல, எழுத்து எனக்கு இல்லை. என் பிள்ளையை கொஞ்சுவது எனக்கு எத்த்னை உவப்பானதோ, அதைப் போலவே நான் நினைப்பதையெல்லாம் எழுதுவதும்..... எழுத்தாள, சிந்தனையாள சித்தாந்த சுழல்களுக்குள் சிக்காத, policy based என்றில்லாமல் issue based நிலை எடுக்கும் ஒரு சாதாரண, சராசரிக்கும் கீழான வாசகன். வரிக்கு வரி எனக்கு ஒப்புமை இல்லை என்றாலும் ஜப்பார் வாப்பாவின் கட்டுரையில் இருந்த நிஜம் என்னை அசைத்தது. உடனே என் உணர்ச்சி அதை இங்கே சுட்டிட செய்தது. மிஞ்சிப்போன மண், சூளைக்கு வெளியே விழுந்தால் அது சாக்கடை வண்டலோடு கலந்து நாறிப்போகவும்வாய்ப்பிருக்கிறது அல்லவா....!! எதுக்காச்சும் ஆகும் என்று அதையே கொண்டை செய்யச் சொன்ன ஒரு தாய்மனசு போல தெரிந்தது வாப்பாவின் மனசெனக்கு..."

அடடே எங்கேயோ பலமா இடிச்சு உதைக்குதே?

இப்போ பெரியார் கருத்துடன் பிராமணா எதிர்ப்பு. ஆமாம் இது எவ்வளவு நாளக்கு? யாரோ ஒரு மாமாவோ, மாமியோ உனது மனக்கதவுகளை
திறக்கும் வரையிலா? அது சரி. அது உன் மனக்கதவுகள். எப்போ திறக்கணும், மூடணும்ங்ற சுதந்திரம் உன்னுடையதல்லவா?

அப்புறம் யாரும் இணையத்துல ஓடி ஓடி எனக்கு பின்னூட்டம் 'கொடுங்கண்ணா அல்லது கொடுங்கக்கா'ன்னு கேட்கிற மாதிரி தெரியவில்லை.

இந்த மாதிரி அசிங்கமான பதிவிற்கு எனக்கு நானே மாப்பு கேட்டுக் கொள்கிறேன். எனது நண்பர்கள் கண்டிப்பாய் இப்பதிவைப் பற்றி தொலைபேசுவார்கள். பிறகு நானும்(!) இப்பதிவை நீக்கிவிடுவேன்.
மற்றபடி இப்பதிவிற்கு எதிர்வினைகளுக்கோ, பின்னூட்டங்களுக்கோ பதில் கிடையாது.

அடடே முடிவு சுவாரசியமாய் வரவில்லை...

நானும் எதற்கும் தயார்!!!

(அட காசா பணமா சொல்லித்தான் வைப்போமே ;-))

பின்னூட்டங்கள்

யதேச்சையாய் சுந்தரவடிவேல் அவர்களின் நண்பர் சுந்தர்ராஜனுக்கு பதிவின் பின்னூட்டங்களைப் படிக்க நேர்ந்தது. ஆச்சிமகன் பட்டையை கிளைப்பியிருக்கிறார். ஆச்சிமகன் சொல்வது இதுதான்:"வங்கதேச விடுதலைப்போரின் போதே இந்திய ராணுவத்தின் அட்டூழியங்கள் பற்றிய தகவல்கள் வெளியாயின. உள்நாட்டு கலவரங்களின் போது பணியமர்த்தப்படும் ராணுவம் தம் மக்களிடமே மிருகத்தனமாக நடந்து கொள்வதைத்தான் கண்டு வந்திருக்கிறோம். ராணுவத்திற்கும் - ஏன் காவல் துறைக்கும் கூட - மனித நாகரிகத்தையும் மனிதப் பண்புகளையும் பயிற்றுவிப்பது முதலாவது தேவை. அதில் அவர் தேறிய பிறகு ஆயுத பயிற்சி மேற்கொண்டால் போதும் என்ற நிலை வர வேண்டும்..."

மேலும் செ(சொ)ல்லும் ஆச்சிமகன்,"நான் ஒன்றும் சர்வாதிகார நாட்டில் வாழவில்லை. நமது தேச பக்தியை புலப்படுத்த நமது ராணுவத்தின் தவறுகளை மூடி மறைக்க வேண்டியதில்லை" என்று முழங்குகிறார்.

அவரது கருத்துகளுக்கு தலைவணங்குகின்றேன்.

தேசியப் பாதுகாப்பு பயிற்சிக்கூடத்தின் தலைமைக் கனவானாய் ஆச்சிமகன் ஆகக் கடவ. இருபத்தி ஓராம் நூற்றாண்டில் மனித நாகரிகம்/மனிதப் பண்பு பேசுமுன் தனது இணையப் பெயரையாவது மாற்றி வரட்டும். திருமலை ரா.கா.கி.'ல் கூறியது போல் நரகலை மிதிப்பது போலுள்ளது.

நல்லா ஜம்முன்னு சாப்பிட்டு, கும்முன்னு தூங்கி, தும்மல் சரித்திரம் எழுதுங்கள் ஆச்சிமகனாரே!!! அதை விட்டு விட்டு ராணுவப் பயிற்சியெல்லாம் உமக்கெதற்கு?

இன்னும் வேடிக்கை என்னவெனில் ஜனா என்பவர் சொல்லியது,"உண்மையை ஆண்மையுடன் அறிதலும், ஏற்றுக்கொள்வதும், வெளிப்படுத்துவதும் எல்லாராலும் முடியாத ஒன்று. அதை நீங்கள் செய்வதற்கு நன்றி. உங்களின் மத்த ஆக்கபூர்வமான பதிவுகளுக்கும் நன்றிகள்." இப்பின்னூட்டத்தின் மின்னஞ்சல் முகவரி sundara@email.com மற்றும் வலைப்பூ முகவரி http://sundaravadivel.blogspot.com/.

கண்டிப்பாக நண்பர் சுந்தரவடிவேல் தனக்குத் தானே 'தட்டிக் கொடுத்துக்கொள்ள' அவசியமில்லை. அப்படியெனில் ஜனா அல்லது ஜானா யார்? விஷமியோ?

இப்பதிவினால் என்ன லாபம் என்று கேட்போருக்கு...

எனக்கு 'கொள்கைச் சிங்கம்', 'கருத்து வெறி கொண்ட மிருகம்', போன்ற புதிய பட்டங்கள் சமீபத்தில் அளிக்கப்பட்டன.

இப்பதிவின் காரணமாய் முதலாவதாய் என் வலைப்பூவில் தோன்றும் ஆச்சிமகனின் சுட்டியோ, சுந்தரவடிவேலுவின் சுட்டியோ நான் நீக்க மாட்டேன்.

ரிப்பளிக்கன் கன்வென்ஷன்

நியூயார்க்கில் நேற்று கோலாகலமாக ஆரம்பித்து விட்டது. அரிசோனா செனட்டர் ஜான் மெக்கெயினும், முன்னாள் நியூயார்க் மேயர் ரூடி ஜூலியானியும் முதல் நாளின் முக்கியப் பேச்சாளர்கள். ஜான் மெக்கெயினும்,
ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டியிடும் ஜான் கெர்ரியும் நல்ல நண்பர்கள். கெர்ரியின் வியட்நாம் போரில் பெற்ற மெடல்களைக் பற்றிய கீழ்த்தரமான தொலைக்காட்சி விளம்பரங்களைக் கண்டித்து புஷ்ஷிடம் பேசியவர் மெக்கெயின். மேலும் ரிப்பளிக்கன் கட்சி சார்பாக ஜனாதிபதி தேர்தலுக்கு புஷ்ஷோடு உரசியவர் மெக்கெயின். கெர்ரியைப் போலவே வியட்நாம் யுத்ததில் பங்கு கொண்டு பிணைக்கைதியாய் பலநாட்கள் சித்திரவதை அனுபவித்தவர். அவரது கருத்துகளை மதிக்கும் அமெரிக்கர்கள் பலர்.

உன்னைப் பிடி என்னைப்பிடி'யென்று இருக்கும் தேர்தல் கணக்குகளைக் கண்டு புஷ் பதற ஆரம்பித்துவிட்டார். எப்பாடுபட்டாவது நடுத்தர மிதவாத மற்றும் முடிவு எடுக்காத மக்களின் ஓட்டைப் பெற மெக்கெயின் மற்றும் ஜூலியானியைப் பயன்படுத்த முடிவு செய்து களம் காணவும் வைத்து விட்டனர்.

முதலில் பேசிய மெக்கெயின் புஷ் புகழ் பாடினாலும் அடக்கியே வாசித்தார். எதிரி டெமாக்ரட்டுகளில்லை, தீவிரவாதிகளென்றார். புஷ்தான் நம்மை வழி நடத்தக்கூடியவரென்றார்.

ஆனால் ஜூலியானியோ சும்மா 'குளிர/உறைய' வைத்துவிட்டார் புஷ் புகழ் மழையில். இத் தேர்தலில் புஷ் ஜெயித்தால் 2008'ல் போட்டியிடமுடியாது. அப்போது ஜூலியானிதான் ரிப்பளிக்கன் தேர்வாக
அமையலாம். புஷ் தோற்றுவிட்டால் டெக்ஸாஸ் என்ணைக் கிணறுகளைப் பார்த்துக் கொள்ள கிளம்பி விடலாம். அப்புறமென்ன ஜூலியானி காட்டில் மழைதான்.

அதே போன்று கெர்ரியை, பில் கிளிண்டன் பின்புலத்தில் குழிபறிப்பாரென ஆருடம் சொல்கிறார்கள். கெர்ரி ஜெயித்தால் 2008'ல் மீண்டும் போட்டியிடுவார். தனது மனைவியை (ஹில்லாரியை) அப்போது
போட்டியிட வைக்கலாமென்று கிளிண்டனது அபிப்பிராயம். தலை சுற்றுகிறதா?

NBC சேனலுக்களித்த பேட்டியில் 'தீவிரவாதிகளுக்கெதிரான போரில் வெற்றி கிட்டுமா?" என்ற கேள்விக்கு 'கிட்டாது' என்று புஷ் உளற பற்றிக் கொண்டது. இன்று அதைத் திருத்திக் கொண்டார். அதே
போல் மற்றொரு பேட்டியில் 'ஈராக்கில் யுத்ததை தவறாக கணித்து விட்டோம்' என்றார்.

கெர்ரியும் சோடை போகவில்லை. அவரது ஈராக் யுத்தம் பற்றிய கொள்கை பச்சோந்தியை விட மோசமாக நிறம் மாறுகிறது.

ஆக இத்தேர்தலில் வேலையில்லா திண்டாட்டம், திணரும் வர்த்தகம், திரியும் மனித உறவுகள் எல்லாவற்றையும் பின்னுக்குத் தள்ளிவிட்டு முன்னே நிற்பது தீவிரவாத ஒழிப்பு முத்திரையுடன் நடக்கும்
'ஈராக் யுத்தம்' என்ற கூத்து மட்டும்தான்.

கோபம்

உணர்வுகளின் ராட்சதன்தான்

உதட்டிலே அமிழ்தும்
உள்ளத்தில் வஞ்சமும்
உலகின் நியதியாகி
பிழைத்துக் கிடப்பதே
பிரதானமாகிப் போக

கெட்ட வார்த்தையென்றாலும்
பட்டவர்த்தனமான கோபம்
பிடிக்கின்றது

தெரியாத தேவதையைவிட
தெரிந்த சாத்தான் மேலல்லவோ?